uguagliare gli antichi, o del loro giudizio, se
essi nol vogliono; appena, dico, ardirei di
trattarne, se io dovessi esporre il parer mio,
e non anzi ripetere il discorso su ciò tenuto
da uomini per l’età nostra eloquentissimi; i
quali udii già, essendo io ancora assai giovane
di ciò disputare (15). Così egli, e prosiegue dicendo eli’ egli riferirà precisamente e sinceramente i lor sentimenti; perciocchè, dice, non
mancò ancora chi fosse di contrario parere,
e disprezzati e derisi i tempi antichi, cinti ponesse a quella et allora la moderna nostra
(j-) “ Saepe ex me requiris. Jnste Fabi, cur cum
« priora saccola tot eminentium oratorum ingeuiis
ii gloriaque elfloruerint, nostia potissunum aetas lieti seria et lande orbala vix nomen ipsum oratori* reti tineat: ncque eumi ita appellamus Disi antiqnos: lto^ rum autem teinpornm diserti, caussidici, et advocati,
ti et patroni, et quodvis potius qnarn oratores vocanii tur. Cui percunclationi luae ri spondere, et tam ma.1 gnae quaestionis pondus excipere, ut ani de ingeuiis
ii nnslris male existuTiandum sit, si idem assequi mn
ii posstimus, atit de judiciis, si nolumus, vjx liereule
a auderera , si mea senientia prolerenda, ac non diti sertissimorum, ut nostri* temporibus, liominuin sermo
<• repetendus esset, quos tandem liane quaestionem perii tractantes juvenis adniodum audivi. Ita non ingenio,
n sed memoria ac recordatione opus est, ut quae a
« prestantissimi* viris et excogitaia sobilli ter, et dieta
« graviter accepi, cum singoli diversa*, vel easdem
« sed probabdes caussas atterri ut, di un formam sui
« quisque et animi et ingenii redderet, iisdem nuuc
« numeri* iisdemque rationibus persequar servato orli dine < isputatioms, ncque enim defuit, qui diversam
■i quoque partem susciperet, ac multimi vexata et irti risa vrtustate, noslrorutn teuiporum eloquentiaiu anu tiquonun ingeuiis antei’ crret ».