Pagina:Tiraboschi - Storia della letteratura italiana, Tomo VII, parte 1, Classici italiani, 1824, X.djvu/221

Da Wikisource.

PRIMO 20" ora alla sponda del Tevere, o all' ombra de folti boschi; e col proporre erudite quistioni, col recitare a vicenda le lor poesie, e coll intramettere alle une e alle altre scherzi piacevoli e soavi ragionamenti, passavano lietamente i giorni e le notti. Bellissima è la descrizione che di tali adunanze ci ha lasciata il Sadoleto in una delle sue lettere, che non si può leggere senza un dolce sentimento d' invidia a tempi così felici. Scrive egli da Carpentras nel 1529) ad Angelo Colocci poeta coltissimo e splendido mecenate de' dotti, nella cui casa solea comunemente raccogliersi l'accademia (Sadol. Epist. fata il. t. 1, ep. io 67p. 3oi), ed. /?o/;i.), e gli ricorda que’ giorni cotanto lieti, e quelle cene, e quelle sì gradite conversazioni: Ac mihi recordanti, dic’egli, spatium praeteriti lenir poris, et vtera animo repetenti, cum et plures convenire - soliti eramus una, et erat actas nostra ad ornnern alacritatem animique hilaritatem longe aptior, quoties venire in mentem putas eorum coetuum conviviorumque, quae inter nos crebro habere solebamus, cum aut in hortis tuis suburbanis, aut in meis Quirinalibus, aut in Circo maximo, aut in Tyberis ripa ad Herculis, alias autem aliis in urbis locis conventus habebantur doctissimorum hominum, quorum unumquemque et propria ipsius virtus et comunis cunctorum praedicatio commendabat Ubi post familiares epulas, non tam cupedia multa conditas, quam multis salibus, aut poemata recitabantur, aut Orationes pronuntiabantur, cum maxima omnium nostrum, qui audiebamus voluptate, quod et sununorum