Pagina:Tiraboschi - Storia della letteratura italiana, Tomo VII, parte 2, Classici italiani, 1824, XI.djvu/35

Da Wikisource.

, SECONDO 635 uomini clic mai vivessero, e Cammillo Paleotti ne parla spesso con sentimenti di ammirazione e di trasporto nelle sue lettere ai Latini (Latini Epist. p. 354, 361, 362, ec.) e in una singolarmente: Illis, quas proxime acccpì, lite ris, gli dice (ib. p. 363), modeste quidem, ut soles, me reprehendere videris, quod communem illum nostrum amicum, Mazonium, inquam, nimis extulerim, cum eumdem eruditione atque memoria ceteris anteposuerim. Quod sane scias velim, a me illud non hyperbolice dictum fuisse sed quod ita vere j'enfio, et cum duo illa simul conjunxerim, a vero declinasse me, aut plus illi dedisse y quam res ipsa patiatur, prorsus non agnoscere. Ut autem nunc eruditionem omittam cujus sane saepius in magno doctissimorum virorum consessu singulari cum sua laude periculum fecit, quis est, qui eum memoria superet? sive illa in eo sit natura, sive arte comparata, quis est. inquam, qui vel Ethrusci poetae Dantis, vel furentis, quem vocant, Orlandi non pagellas modo, sed libros integros me mori ter repctentem audiat, non summopere admiretur, illique primas ea in re non tribuat? Idem is quoque facit in T irgilio, idem in Lucretio, idem aliis in gravissimis Latinis scriptoribus, atque poetis. quorum nomen fere nunquam audivit Ubinam igitur quaeso sunt, qui haec audeant, aut ab aliis audiant? Fu professore di filosofia in Cesena, in Macerata, in Pisa e in Roma, e finì di vivere in patria nel 1598 in età di soli 49 anni. Oltre ciò che ne ha il Bruckero (p. ai 1, ec.), se ne può vedere la Vita scritta dall Eritreo