Pagina:Tiraboschi - Storia della letteratura italiana, Tomo VII, parte 3, Classici italiani, 1824, XII.djvu/225

Da Wikisource.

TERZO,J77 interpreiatiis; ipse ingcnium meum fervore, juventae diffluens, et dulcedjne Latinorum carm in uni, quibus factitandis plus aequo indulgebam, per inania aberrans, ad graviora atque solidiora studia revocavit, direxitque. Suis inde testimoniis, quibus plurimum fidei tribuebatur, sua commendatione assidue provexit magnam nostri, etiam apud summos viros, opinionem fecit. Rerum suarum omnium, omnium cogitali onum, omnium consiliorum participem semper habuit. Nihil tam grande, nihil tam arcanum fuit, sive publicum, sive privatum, quod me celarum voluerit Intimum pectus cjus, inti rnus animus notus mihi apertusque, perinde ac meus erat. His ego captus, atque talem virum nactus, quid mirum, frater, si in eo omnia mihi esse statui, si me illa ita addixi, oblitus patriae, oblitus meorum, oblitus mei ipsius viderer, et nihil nisi illum unum cogitarem, unum ferrem, unius commodis, unius amplitudini servirem (De Scriptis invita Minerva, t 2, p. 4 * ec.). Fu dunque il Graziani seguace e compagno del Commendone in tutt i viaggi nelPAllemagna e nella Polonia; e in questo regno fattosi conoscere al re Arrigo, nel breve tempo che lo governò, questi replicatamente invitollo con grandi promesse a fissarsi alla sua corte; ma il Graziani, fedele al suo amorevol padrone, ricusò ogni offerta. Morto il Cardinal Commendone nel 1584 fu poco appresso scelto a suo segretario dal pontefice Sisto V. Dopo la morte di questo pontefice servì nel medesimo impiego al cardinal Alessandro Montalto, e con lui intervenne a quattro conclavi,