Pagina:Vico, Giambattista – Il diritto universale, Vol. II, 1936 – BEIC 1961223.djvu/135

393

CAPUT XVI

EX SACRIS BIBLIIS DEMONSTRANTUR TANAIS
ET SESOSTRIS, QUIBUS SACRA HISTORIA
HISTORIAM PROFANAM TEMPORIS OBSCURI PERTINGIT

[1] Ut autem Sacrorum Bibliorum gigantes nobis superius fuere traduces, quibus antidiluviana historia in postdiluvianam transiret, ita ex ipsis divinis libris demonstrantur hoc loci Tanais et Sesostris qui fuerint, quibus historia sacra historiam temporis obscuri, qualem nos paullo infra describemus, pertingit.

Observanda duo.

[2] Sed, antequam id aggrediamur, duo heic serio sunt observanda. Unum, quod, antequam vulgares linguae invalescerent, quum res characteribus heroicis notabantur, necesse est maiores gentes notis insignioribus, quales cuique pro cuiusque gentis ingenio viderentur, nedum res, sed vel ipsos homines appellasse; et ita eidem homini alia nomina alias indidisse: quae est ratio, quam philologi fatentur adhuc ignorari, cur eidem urbi, eidem regi diversae gentes diversa nomina indiderint, quae nihil prorsus commune habent. Alterum: in illa verborum egestate, idem, quod quaeque indiderat, pluribus ex eodem genere hominibus commodasse, ex illo fonte ex quo ortas antonomasias supra diximus¹, Quae duo non animadversa ingentem peperere ² rei historicae et geographicae obscuritatem.

Captivitas secunda hebraeorum.

[3] Locus is est, qui assyriorum monarchiam a Sardanapalo ad medos non protinus totam abiisse, sed in secundum

1. Hoc libro, parte II, cap. XII, num. IV, § «Ex quo fonte» [18].
2. Cosí, nelle postille marginali e negli errata-corrige, emendato «peperit» [Ed.].