Pagina:Vico, Giambattista – Il diritto universale, Vol. II, 1936 – BEIC 1961223.djvu/23

de veritate christianae religionis

281

Incarnationis demonstratío — Virtutis christianae
super ethnicam praestantia — Christianae charitatis demonstratio ¹.

[13] Hinc Verbum divina sapientia humanam naturam induit et — contrariam legi membrorum, ac vere heroicam — legem proposuit, quae virtutis officia longe eminentioris, quam ulli unquam gentium philosophi docuere, praecepit: infinitum in Deum amorem, et omnibus in omnes — vel ignotos, vel immeritos, vel demeritos, nempe etiam inimicos — ex infinito Dei amore, charitatem. Quae Adae integri ex Deo pietas fuerat, ut diximus.

Divinae gratiae demonstratio — Sacramentorum² baptismi
et poenitentiae demonstratio.

[14] Cumque natura humana labefactata praecepta ex se sola praestare non posset, ei restituit, suis supra naturam auxiliis, mentis, non corporis castitatem, quae erat altera in natura integra divini pars cultus: non quidem ut in natura integra, cum iam esset labefactata, sed ex eo genere ex quo in natura integra fuerat. Et castitatem quidem duplicem: alteram perpetuam, quae circumcisionis mysterium est, instituto baptismate, quod nobis Dei veri, et omnium quae ab eo revelata sunt, cognitionem praestaret firmam, et sic mentem erroribus purgaret; alteram temporariam, instituta poenitentia, qua Eius infinitum numen laesisse infinitum doleremus, et sic animum purgaret affectibus.

Herois christiani demonstratio.

[15] Hinc istam animi voluptatem, quam in frenandis voluptatibus corporis ethnici philosophi ex virtutis iam firmato habitu docent suum, quem ipsi formant, heroem sentire — at experiundo ipsi non sentiunt, quia, corrupta natura, sentire

1. Questo terzo sottotitolo fu aggiunto nelle postille marginali e poi nelle Notae [Ed.].
2. Cosí corretto, nelle postille marginali, «sacramentum» [Ed.].