Pagina:Vico, Giambattista – Il diritto universale, Vol. III, 1936 – BEIC 1961890.djvu/149

de gentium lingua divina

733

XII

DE GENTIUM LINGUA DIVINA

AD ORNATUM CAPITIS XXIII «De DIIS MAIORUM GENTIUM
EX NOSTRIS PRINCIPIIS MYTHOLOGIA».

(pag. 498, n. 1).

Loci homerici de lingua deorum.

[1] De gentium lingua divina quanquam sint apud Homerum loci aliquot — primum in Iliade ubi dicit Briareum ab diis, Aegeonem ab hominibus appellari¹; deinde avem memorat quam dii nominant χαλκίδα, homines κύμινδιν²; tum, in contentione deorum, a diis Xanthum qui ab hominibus Scamander dictus³; et Odysseae XII⁴ deos vocare πλαγκτάς vagas Scyllam et Carybdim; postremo amuletum adversus magicas Circis artes Mercurium monstrare Ulyssi, dictum μῶλυ diis, quod nefas hominibus scire⁵, — tamen — quia Plato satis incerta de hac lingua deorum, cuius in his locis Homerus meminit, disserat⁶, ita ut Dio Chrysostomus, Orationes, II⁷, imposturae

1. Il., I, 403-4 [Ed.].
2. Il., XIV, 291 [Ed.].
3. Il., XX, 74 [Ed.].
4. 61 [Ed.].
5. Od., X, 305. Cfr. inoltre //., II, 811-4 [Ed.].
6. Cratilo, §§ 11 e 12, p. 242 sgg. [Ed.].
7. Invece, XI, p. 157 (e cfr. X, 74, p. 149), e, piú che altro, in senso scherzoso [Ed.].