 |
Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. | |
| notae in lubrum alterum | 659 |
131.
(pag. 534. n. I).
Primi de fundis contractus, praecaria et census —
Prima «immunitas» — «Census» pro «patrimonio».
Quo argumento coniiciebamus «precium» a monosyllabo «praes» deductum, quanquam primae syllabae quantitate mutata, ut quamplurimis vocibus derivatis evenit. Sed postea comperi a monosyllabo «prex» provenire — unde «precor» et «precarius», ex quo est precaria possessio, — quod prima precia fuerint clientum preces, quibus referebant ab inclytis praedia colenda: uti, barbarie recurrente, precariae inter primos contractuum fuere (quod et de censibus quoque hoc libro observavimus). Ita ut statuendum sit: principio patres agros, quos ipsi sibi iure optimo, hoc est omni iure immunes, habebant, quae forsan prima «immunitas» fuit, dedisse plebeis sub privato cuiusque patris censu — quo tempore, primo et proprie, «census» pro «patrimonio» dictus est; — deinde quos agros patres iure optimo habebant sibi, Servium Tullium censui publico subiecisse.
132.
(pag. 540, n. 3).
Divinae Providentiae argumentum.
Queis addo pulcherrimum Taciti locum in Vita Agricolae [cap. 21], qui, ut cicuraret britannos, ingeniis ferocissimos, curavit principum filios «liberalibus artibus erudiri». Quae apud imperitos «humanitas» vocabatur, cum pars servitutis esset: quod divina providentia sic convertebat, ut per eas servitutis artes humanitas in efferas gentes proferretur.
133.
(pag. 542, n. 2).
De aurea aetate vide plura superius in Notis1.
- ↑ Cfr. Dissertationes, X [Ed.].
