Pagina:Zibaldone di pensieri VII.djvu/407

Da Wikisource.
398 pensieri (4465-4466)

primum, e vernum, sottinteso tempus: essendo la posizione del paese, in monti aprici e non molto elevati,  (4466) attissima ad anticipata primavera (24 febbraio 1829).


*    Primavera, cioè primum ver o vernum, pel semplice ver. Anche questo è d’antichissimo uso latino. Vedi il pensiero precedente, e il Forcellini in Ver (24 febbraio 1829).


*    Alla p. 4437. Ben sono frequentissimi gli esempi di tal genere, non solo quanto a voci, inflessioni e simili, non proprie della lingua scritta, e solamente volgari, ma quanto a sintassi e dicitura affatto sgrammaticata, anzi strana, nelle iscrizioni di gente popolare, sí greche, e sí massimamente latine; come è fra le mille, quella ritrovata in Ostia, e pubblicata ultimamente dall’Amati, Giorn. arcad., t. XXXIX, 3o del 1828, p. 234.

    Hic iam nunc situs est quondam praestantius ille
    Omnibus in terris fama vitaque probatus
    Hic fuit ad superos felix quo non felicior alter
    Aut fuit aut vixit simplex bonus atque beatus
    Nunquam tristis erat laetus gaudebat ubique
    Nec senibus similis mortem cupiebat obire
    Set timuit mortem nec se mori posse putabat
    Hunc coniunx posuit terrae et sua tristia flevit
    Volnera quae sic sit caro biduata marito.

Vivo specchio del dir di Democrito, e di quel che, secondo ogni verisimiglianza, furono le prime prose greche. E quell’altra, edita dal medesimo, ib., p. 236-7. Dis manibus Meviae Sophes C. Maenius (sic) Cimber coniugi sanctissimae et conservatrici desiderio spiritus mei quae vixit mecum an. XIIX, menses III, dies XIII, quod vixi cum ea sine querella nam nunc queror aput manes eius et flagito Ditem aut et me reddite coniugi