 |
Questa pagina è stata trascritta, formattata e riletta. | |
| (4154-4155) | pensieri | 81 |
* Juxta meam sententiam. Βρύω et βρύζω idem verbum est, ut βλύω et βλύζω, βύω βύζω, μύω μύζω, φλύω φλύζω et alia. Ignatius Liebel, ad Archilochi fragm. 5, p. 70, ed. Vindobon., 1818.
* Freno-Frenello. Vedi Crusca.
* Plutarch., de Exil., t. VIII, p. 383, ed. Reiske: Ἀρχίλοχος τῆς (4155) Θάσου τὰ καρποφόρα καὶ οἰνόπεδα παρορῶν, διὰ τὸ τραχὺ καὶ ἀνώμαλον διέβαλε τὴν νῆσον, εἰπών.
- Ἥδε ὡς ὄνου ῥάχις
- Ἕστηκεν ὕλης ἀγρίας ἐπιστεφής.
(Taso era nome di un’isola aggiacente alla Tracia). A questo frammento di Archiloco il Jacobs fa questa osservazione. Ὄνου ῥαχις. Propter montium iuga poeta sic appellasse videtur insulam. Plurimas partium corporis appellationes ad terrarum situm et conditionem significandam translatas diligenter collegit Eustath., ad. Il., p. 233 segg. quaedam schol. Sophocl. in Oed. Col. 691 conf. Wesseling. ad Herod., I, p. 35, 86. Promontorium Laconiae ὔνου γνάθον appellatum commemorat Pausanias, III, 22, p. 431, edit. Facii. Nec hoc ὄνου ῥάχις tam Archilocho proprium fuisse puto, quam potius montosarum regionum appellationem. Jacobs, Animadverss., in Antholog., vol. I, par. 1, p. 165 seq., ap. Liebel, loc. cit. qui dietro, fragm. 9, p. 79. Or nòtisi il nostro schiena d’asino o a schiena d’asino, detto di strade ec. (Bologna, 27 novembre 1825, domenica).
* Ἕστηκεν i. e. ἐστὶν. Odyss., ρ, 439, περὶ κακὰ πάντοθεν ἒστη. Chariton, l. III, c. 5, p. 51, 10; τότε γὰρ ἒτι χειμὼν ἑστήκει, ubi vid. Dorvillium, qui ostendit hoc verbum saepe pro εἰμὶ cum emphasi adhiberi, ut stare apud Latinos, p. 303. Sic Horat., l. II, od. 9, 5. Nec stat glacies iners Menses per omnes. Cfr. ibi Mitscherlich
| Leopardi. – Pensieri, VII. | 6 |
