Rätoromanische chrestomathie X/Cudesch della Duttrina Catholica/Dalla confessiun

Da Wikisource.
Cudesch della Duttrina Catholica - Dalla confessiun

../Dal proponimaint ../Dalla satisfacziun IncludiIntestazione 15 maggio 2023 75% Da definire

Cudesch della Duttrina Catholica - Dal proponimaint Cudesch della Duttrina Catholica - Dalla satisfacziun
[p. 294 modifica]

Dalla confessiun.

270. Chai ais la confessiun?

La confessiun ais üna dolorusa chüsa da seis pechats, fatt’avaunt il spiritual.

271. D’ingiunder savain nus, cha Jesus Christus ans ha oblià, da confessar noss pechats?

Cha Jesus Christus ans ha oblìa, da confessar noss pechats, savain nus:

1. or dals pleds, con ils quals Jesus ha institui quist sonch Sacramaint;

2. or dalla constanta duttrina e prattia della soncha Baselgia.

1. Scha l’ spiritual po relaschar ils pechats o sch’el ils sto retegner, quai non pol savair ater co tras la confessiun.

2. „Bels christifidels gnittan, per confessar e per dir quai, cha els avevan fat.“Ist. d. Ap. XIX. 18. — „Ningün non po gnir jüstifichà dal pechà, senz’il avair confessà. “S. Ambrosi († 397). — „Ningün non dess dir: Eu fetsch pentenzia tot alla dascus’avaunt Dieu; Dieu, chi ma 30 cognoscha, sà bain, chai ch’id ais ìn meis cor. — Foss dunque dit bè per nüglia: Quai cha vus sliauat sün terra, schi quai dess eir esser slià sü in chêl? — Foss dunque surdatta alla Baselgia la possaunza da river e da serrar bè per nüglia?“ S. Augustin.

272. Co sto esser la confessiun?

La confessiun sto esser completta e sincèra.

[p. 74] 273. Cura ais la confessiuncompletta?

La confessiun ais completta, cur ch’ün confessa almain tots ils pechats grevs tenor il numer e las circumstaunzas d’importaunza.

Scha ün non savess il numer precis, schi dess ün dir var quauntas jadas al di, all’eivna ò mais, ch’el ha fat il medem pechà. [p. 295 modifica]

274. Aisi necessari, da confessar ils pechats venials?

I non ais necessari, ma zond nüziaivel, da confessar eir ils pechats venials.

Ün sa falla levmaing in reguard della grondeza dels pechats; in dubi, cha qualchosa ais pechà ò brich, dumonda l’ confessur.

275. Cura ais la confessiun sincèra?

La confessiun ais sincèra?, cha ün confessa seis pechats, jüst uschè sco ch’ün craja d’esser cuolpaivel avaunt Dieu, senza zoppaintar ailch ò sa s-chüsar fasamaing.

276. Perchai non dess ün mai sa turpiar, da confessar sinceramaing?

Ün non dess mai sa turpiar, da confessar sinceramaing:

1. causa ch’il spiritual non po dir ora dalla confessiun gnianca la minima chosa;

2. causa ch’id ais sajür melder da confessar seis pechats ad ün, chi non das-cha dir ora quels, — co viver senza pasch, morir in disgrazia con Dieu, stovair sa sbarbuognar avaunt il mond intèr sül di del ultim jüdizi ed al ultim gnir condemnà.

Plü jent co dir ora ailch dalla confessiun sto il spiritual sa laschar martirizar. Ex.: S. Jonn da Nepomuc. — Eir quel, chi dalda, ailch per cas or d’üna confessiun, ais oblià, da tegner quai zoppà.

277. Cha consequenza ha quai, sch’ün lascha ora ün grev pechà cuolpaivelmaing?

Sch’ün lascha ora ün grev pechà cuolpaivelmaing, schi ais la confessiun invàlida; ün fa con quai ün nov pecha mortal, — ün sacrilegi.

[p. 75] Ün lascha ora ün pechà cuolpaivelmaing:

1. sch’ün lascha ora a posta — ün grev pechà;

2. sch’ün tralascha da dir ün grev pechà da spüra negligenza nel examen della conscienzia.

278. Chai ha da far quel, chi ha laschà ora ün grev pechà cuolpaivelmaing?

Quel, chi ha laschà ora ün pechà cuolpaivelmaing, sto confessar:

1. il pechà laschà ora;

2. in quauntas confessiuns ch’el ha lascha ora quel;

3. scha l’ la retschaivü dürante quist temp amò aters sonchs Sacramaints;

4. tots ils aters grevs pechats, fingià confessats, ils quals el aveva commiss davo l’ultima valida confessiun.

279. Chai ha da far quel, chi ha imblüdà da confessar ün grev pechà senza cuolpa?

Quel, chi senza cuolpa ha imblüda da confessar ün grev pechà, ha bè da confessar quel pechà nella prossima confessiun. [p. 296 modifica]

280. Chai ais üna confessiun generala?

Üna confessiun generala ais la repetiziun da tottas ò da bleras confessiuns.

La confessiun generala ais necessaria, scha las confessiuns passadas sun stattas invàlidas; cusgliaivla pro la prüma s. Chamüngia, avaunt co aintrar in ün nov stadi, nel temp d’ün jubileo ò d’üna Missiun ed in priel da mort.

281. Con quala oraziun comainz’ün la confessiun?

Üna comainza la confessiun con quista oraziun:

„Eu pover pechader confess a Dieu totpossont ed ad el, bap spiritual, inpè da Dieu, cha eu nha commiss quists pechats. L’ultima confessiun ais statta . . .?“ — [cura?].

282. Quala oraziun disch ün alla fin della confessiun?

Alla fin della confessiun disch ün quista oraziun:

„Da quists e tots ils aters pechats da mia vita passada m’inrücl eu per amur vers Dieu; eu ma vögl [p. 76] sinceramaing meldrar e rov per üna salüdaivla pentenzia e la sonch’absoluziun.“

Taicla con attenziun sün quai, cha il confessur disch e responda sinceramaing sün sias dumondas. Cur ch’el pronunzia il salüd: „Laudà sia Jesu Christ!“schi di: „Saimper sia l’ laudà“, e banduna il confessiunal. — Davò la confessiun ingraziaja a Dieu per la grazia retschaivüda e rova a Dieu per ajüd da salvar teis proponimaints. — „Guarda, tü eisch gni saun; non ta pechaintar plü, accio cha non at devainta ailch amò plü mal.“Jon. V. 14. — Scha l’ bap spiritual non po dar l’absoluziun, schi ta sottametta ümilmaing e ta fa degn dell’absoluziun con meldrar tia vita.