37. Argia ad Polinicem mortuum iacentem in vili cespite insepultum
../36
../38
IncludiIntestazione
27 settembre 2008
75%
poesie
<dc:title> Ottave </dc:title>
<dc:creator opt:role="aut">Bernardo Accolti</dc:creator>
<dc:date>XVI secolo</dc:date>
<dc:subject></dc:subject>
<dc:rights>CC BY-SA 3.0</dc:rights>
<dc:rights>GFDL</dc:rights>
<dc:relation></dc:relation>
<dc:identifier>//it.wikisource.org/w/index.php?title=Ottave/37&oldid=-</dc:identifier>
<dc:revisiondatestamp>20110418232737</dc:revisiondatestamp>
//it.wikisource.org/w/index.php?title=Ottave/37&oldid=-
20110418232737
Ottave - 37. Argia ad Polinicem mortuum iacentem in vili cespite insepultum Bernardo AccoltiXVI secolo
37. Argia ad Polinicem mortuum iacentem in vili cespite insepultum
Argia al morto Polynice amato
Disse piangendo con pietoso ingegno:
«È questa la corona al ricco stato?
Questo cespite hai sol del patrio regno?
Da fiere e da ucegli t’è perdonato,
E non sa perdonarti umano sdegno,
Ché contro ad ogni legge di natura
Nel tuo regno ti nega sepultura».