 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| liber primus. | 347 |
Vel messes Arabum vel Cilicum, tuo
Ussissem tumulo. Iam, genitor, vale,
Æternumque vale. Has molliter imprimat
Tellus relliquias precor.
XVII.
IN LENAM.1
Abi, vorax anus, tuis cum blandulis
Istis susurris: cognita est mihi satis
Superque vestra (serius licet) fides.
Non sum ille ego quem impune votis ludere
Fas iugiter sit fœminis rapacibus.
Ut ut piget me tam diu fallaciis
Vestris retentum, dum miser dari reor
Dulces mihi fructus amoris unice,
Quos comperi post, cum pudore maxumo,
Illi datos et illi et illi, et omnibus
Ementibus pernicioso munere
Adulterarum coitus fœdissimos!
Viden ut audax me rogat, tanquam inscium
Eius probrosi criminis? Recede, abi,
Abi impudica, abi scelesta et impia,
Impura, lena, venditrix libidinum,
Meorum amorum prostitutrix lurida.
Ut ira suadet unguibus nocentia
Proscindere ora! Ut gliscit impetus ferox
Inferre canis crinibus truces manus!
Impunis an ne abibit hæc venefica?
Iam iam cupidini morem geram meo,
Et torva lumina eruam isti primulum,
Linguam deinde demetam dicaculam,
Quæ me misellum effecit, et pessumdedit,
Et perdidit, nullumque prorsus reddidit.
Quid me, sodales, detinetis pessumi?
Dimittite: est certum obsequi iustissimo
- ↑ Il tilolo di questo componimento è nelle altre stampe In meretricem; ma chi legge attentamente non saprà darci torto della fatta mutazione.
