Vai al contenuto

Pagina:Calendar ladin1913.djvu/24

Da Wikisource.

-52-


Ma a uet n’ ulòv-i ’mpò no ği a cësa, ’n tèl cuzín sfulminà sarà-l bën mò sa la fradojes, me pëns-i; ma ’l univa da Bulacia ca ’n drë’ rabiòz y prëš sons ruà te na pluaca, ch’ è metù man de fè pastöl, y che fòve cuntënt che ’l fòva ’ngali böl deslínc ite tal tiáč del disè; iló sons stat sot, i ciauzèi šutlòva y ’l curpöt ëss-uŋ pedù sturzè; da puent de sfessura univ-el ğu na drëta ghemuera, y ’n valguna biéšes blatèdes de Piere dal Böc y si doi vödla cueches arföses y dal putl univa a dalèrc dut sprigulèdes. Chel bardaša de disè s’ en fòva mucià dant cun si fluč tacà te ’n pëdl y ğa che ’l giangenòva tan, i è-i dat ’m pue’ de ciašuel, zèrze y rassënt, y ël m’ à spòrt na basana che ’l òva giapà da si oma de lën. Po m’ è-i ciulà ’nteur ’l còl ’l fazuel y su bölau ’nfin sul nëide. Na miërla ciantòva drë’ tribel, tèi berloč y doi coches šulòva ’ncantëur, y böl ’mpont saut-el òra ’n liever blanc, y je ti stlöfe dò cun mi ram, y še bën che la fòva ’m pue’ curta, ’l è-i culetà sot-sëura. Žën fòv-i bën cuntënt y m’ è spazà ğu, y canche ruve ğu dala zúfia de Sovía, ’ncont-i ch’la trancia de Turtía, strieva y cun si napla, che ğiva cula bòna ueia su da Cresënza, y je diše: “O, ie-l tumà ite ’l furnöl su dal giërvadëur?” “Ši, ši, respuend-ela, Cresënza ie ğita a Roma, ma Ušöp ne ie-pa nia cuntënt cu na tèl stlöta muta.” A, me pëns-i, tlo ie-l mieč no fè puces, cun ch’sta pusles d’ ëiles, les vën giën a rusnè de ra; y très, ğu da Ğan Tòne, per me rusnè òra davía del ciamp dal acha, de chël che l’ an de spèda, y che je i ulòve vënder cun lušonga; si fëna fòva a bailè y ël ne s’ à ’nfidà a stlu ’l marciá, ’l se tëm tan dala gaböles, dala cialuja y da sant Afra, y ’l òva permò cumprà ch’la grúzena de Ronc cul mulín zënza filamënta y ’l se temòva dala mëssa a uš auta dela fëna, che fruetenöa plu giën che laurè ala lèrgia. Can che ğive da Còsta ite fòv-el ’n tèl mut del ciašè de Fungëja che vardòva ’n pulerín y na bimba; ’l s’ òva sgraflà sú sun’ n lën per mëter pëngula ai uciei, y je ti svèje su: “Cëla ma mieč sun ti bestiám, che va a dan̄”; y ël tla sperduda chèga ğu y se frantumöa na giama, ch’ è abù ’n drë’ lëur a ’l ğudè su y ’l trapinè a cësa, ma per fertuna n’ à giapà ’l pòder nia de rot.


fi7 ) Alpenhase, der nicht ganz weiB ist; fi8 ) Beschlagplatz; ° 9 ) Stiirmwolken; 60 ) Guflregen; 61 ) ermuden, langsamergelien; 62 ) eben; M ) alte, sclilechte Dille; M ) an einer Krankheit leidend (Wolkenstein: ’mblatèdes); 6fi ) alte, schlechte Kuh; 68 ) die nicht gedeihen; 67 ) lüstern sein (gliinè); M ) trockcn; 69 ) eine kleinc Garbe grüne Erbsen (còsi); 70 ) Halstuch (fazuiöt); 71 ) Singdrossel; 72 ) und w ) Alpenvögel; T1 ) Schieflprügel; 7fi ) kleincs, schleclites Haus (auch»Gut,l«); 76 j Klatschweib; 77 ) mager; 78 ) weifles Trauerkopftucli;’ 79 ) Weisset (cercuenia); 80 ) Gârber: 81 ) Komplimente, Umschweife; 8= ) Taudlerinnen; 83 ) Übles rednn (Wolkenstein: rusnè ’n ra); 84 ) Bock (ciavalön); 85 ) strittig sein; 86 ) Rfickkaufbedingung; 87 ) Wöchnerin pflegcn (fè la bèila); 88 ) — 90 ) verschiedene Âbgaben;,J1 ) Gangwerk; u2 ) schnrfe, laute Vorwurfe; MS ) Sennerei; 9i ) brechen. beschadigen.