Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/250

Da Wikisource.
240 Zaccaria Pallioppi

93. Il refless fo grand; il sentimaint be tener.

94. Tieu torrent da larmas, o lascha’ l quaidamaing fluir! Nun sest, amih, cha fluors rieschan nella plövgia?

95. Quaunt sovenz s’insömgia ün da fortünas lontaunas, intaunt ch’ün smauncha sieu preschaint bainster!

96. Cols ans s’augmaintan las provas.

97. Nun viver per manger; mangia per viver!

98. Che sumaglia al solagl in stüva? Pêsch nel cour.

99. Equivocs sun la scoula della frivolited.

100. Quêl ais vairamaing felice? Chi nun brama pü da que ch’el ho.

101. Sün terra ais egalited be nella tomba.

102. Nella vita dependa tuot da nos agir; sofferenza e giodimaint vegnan da se.

103. Scu tü smachast l’aragnun, uschè smacha la brinzla dell’invilgia!

104. Quel chi spredscha la vardet, la virtüd e Dieu, nun saja mê tieu amih.

105. Nell’ura greiva spetta cun spraunza la leiva!

106. Tascha, cur pü sabis tschauntschan! Uschè imprendast a tschantscher cun sapienza.

107. Fo tieu dovair da contin, e nun avair pisser per tieu destin!

108. Nun banduner alchün lö, sainza relascher contentezza a quels cha tü bandunast!

109. Cur tü hest fat üna bun’ouvra, ingrazia Dieu e nun la paleser!

110. O nun spredscher il debel! nun fer beffa d’el!

111. Cumainza col pü greiv e non suspender ünguotta da que tü dessast fer!

112. Il cristiaun manifesta sia vendetta in trais guisas: perdunand al inimih; nun palesand il tüert, cha quaist al fet, e fand possibelmaing del bain a medem.

113. L’experienza, chi nu’ ns ammegldra, ans fo viepü pervers.

114. La favur umauna ais üna balla da savun; pü ch’ella as scuffla e s’extenda, pü richas e varias cha sias coluors apperan, e pü ardainta ch’ella ais, a der il schlop.

115. Il solagl as po zopper, mo na sparir da nus. Cur as rumpan las s-chüras nüvlas, compera danöv sia clera glüsch e guarda benignamaing in nos ögl cridolaint. Laschain dimena, cha’ ls orizzis vegnan e trappassan! La glüsch eterna della grazia süainterò ünzacura tuottas nossas larmas sur medems.

116. Quêl’ais la megldr’arma cunter la melancolia? Continua süur e lavur.