Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/261

Da Wikisource.

Nouvas Rimas 251

O tuot svanit! E l’orma mia priveda
10 Da quella glüsch, chi l’eira guid’al bain,
Retuorn ’a te, o mamma, cur veleda
La not as stenda sur l’immens terrain.

Unesch tieu nom all’oraziun serela,
Urer mussettast tü cur eir’infaunt,
15 Con Dieu tschantschand tieu sguard ame ’s rivela
In te ’m beand, eau serr ils ögls containt.

20. Avuost 1868.


[p. 38] A ma mamma.

Tü nun est morta, chera mia,
Al cour favella l’armonia
Da tieu tutsch pled!

Tü nun est aint fopp d’ la tomba,
5 A me tieu clam dasper rimbomba:
«Eau sun con te!»

Be tia spoglia ais crodeda,
Mo tia bell’orm’immaculeda
Nel cour resaint.

10 Il ferm liam chi ans unescha,
La mort pü sten consolidescha;
Chi ’ns voul spartir?

Chamin tres vals e munts aquia,
Con te tschantschand, tü orma mia,
Reviv in te!

23. Avuost 1864.


[p. 39] Il Cipress.

Tü vivast sper la s-chüra, fraida tomba,
Sco verda spraunza d’ün serain avgnir!
Inua be led, dolur intuorn rimbomba,
Simbol etern da larmas e sospir!

5 Il vent d’ la saira dutschamaing movainta
Tieus rams, exala l’ultim sieu respir;
Il rosignol in nota bella chaunta:
«La vaira vita vò in tschel glüschir!»