Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. |
Capitolo 18
Pinochio el data danoo ra Volpe e I Jato elva con lore a semena ra cuatro monedes inze I Cianpo dei Miracui
Cemodo che pode ve pensa, ra Fatazina r a lascia che l buratin
el bregarasse e l sgnoufasse par na bona mesa ora, par via
del nas che l no passaa pi fora par porta; e ra l a fato par el
costuma, parceche el se tolesse via l vizio de di senpre boujies, el pi
burto che pode ae un pizo.
Ma canche ra l a vedu cosci frastorna e coi oce fora de ra testa, el i a
fato peca, r a peta ra mas era fato vieni inze par funestra un mier de
Becales biei grei, che i s a poia dute su par el nas de Pinochio e i a
scomenza a becola de sora e de sote, da una e da r outra, fin che inze
poche menute ra so parochia r e tornada granda come l nas de un
pizo.
- Ce una bona che se, Fatazina mea - l i a dito l buratin, e l s a spaza
via na lagrema - cuanto ben che ve voi!
- Anche io t in voi - ra i a respondu ra Fatazina - e se te vos tin sta ca
pede me, te saras el me fardeluco e io ra to bona soreluca...
- Min stajarae ca vorentiera... ma chel por pare...?
- Ei pensa a duto io. Ta pare l ei ormai a visa, e el sara ca ignante che
viene scuro.
- Dassen? - l a craia Pinochio, che l soutaa da r alegreza. - Alora,
Fatazina mea, se ve contenta, vorarae i ’si incontra! No vedo r ora de
pode buscia chel por veceto, che l a tanto padi par me!
- Va pura, ma tendi a no te perde. Ciapa l troi inze l bosco, e son
segura che te l ciates.
Pinochio l e moesc: e canche l e rua inze l bosco, l a scomenza a core
come un lioro. Un toco inaante, deboto sote l Roero Gran, el s a
56
56 |