Pagina:Sonetti romaneschi VI.djvu/148

Da Wikisource.
138 Sonetti del 1832


LI MARITI!

(1.)

     Oh, addio, chè ssi vviè llui, quer magnafessa,
E nnun trova le cose preparate,
Pijja la corda de quann’era frate
4E mmé ne dà inzinenta che mme sfessa.1

     Sai che mm’ha ddetto stammatin’istessa?
“Oggi ch’è ffesta de proscetto,2 annate.„
Ma ll’antre feste poi demonetate,3
8So’ provìbbita4 inzino d’annà a mmessa.

     E ssi dda mé dda mé a la vemmaria
Nun discessi5 quer cencio de rosario,
11Crederìa d’èsse nata una ggiudia.

     Ché cco llui nun c’è antro ch’uno svario:
Pipp’in bocca, traghetti,6 arme, osteria...
14Eppuro è ll’occhio-dritto der Vicario!7

Terni, 6 novembre 1832.



  1. [Sino a che mi sfascia, mi rovina, ecc.]
  2. Precetto.
  3. Feste abolite. [Dal francese: démonétiser. Cfr. il sonetto: Le limosine demonetate, 27 genn. 47.]
  4. [Son proibita]: m’è proibito.
  5. Dicessi: la c strisciata.
  6. Intrighi.
  7. [Del Cardinal Vicario, che era allora lo Zurla, e a cui questo buon marito faceva la spia. Cfr. i sonetti: Er cardinal camannolese, 17 ott. 34 ecc., e in questo stesso volume la nota 1 del sonetto: Er giudisce ecc., 26 genn. 32.]