Pagina:Tiraboschi - Storia della letteratura italiana, Tomo VI, parte 2, Classici italiani, 1824, VIII.djvu/92

Da Wikisource.

7^4 LIBRO storico genovese tìurtoloinraeo Senarega ci ha lasciata menzione ne’ suoi Annali di un chirurgo da lui conosciuto, e morto nel 1510, di cui però tace il nome, e descrive distintamente il modo con cui tagliava la pietra. E questo passo ancora io riferirò colle parole medesime dell’autore, e conchiuderò con esso ciò che appartiene alla medicina e alla chirurgia di questo secolo: Moritur hoc anno, dice il Senarega (Script Rer. ital. voi 2.j, p. 605, ec.), Chirurgus praecellentis simus JEscidapio profecto aequandus, si quo tempore illeJloruit, hic natus fuisset; arte quippe ea docuit salutaria remedia ac praesidia, quae natura ipsa detegere et docere non potuisset Hic vir insignis ingenio et institutione tantum valuit, ut laborantes calculo mira industria liberaret; lapides namque longo ovo et dimidio majores ex utero extrahebat; ut jam jam morituros prae animo dolore vitae restitueret Curatio autem ipsa horrida, gravis et periculosa admodum habita est. Horret sane animus hujus tam acerbae curationis recordatione. Sed quae possunt acerba videri remedia, quae in certo vitae periculo positis salutis spem afferant? Ligabatur languens pedibus reductis post nates , fascia medium corpus cingente (nam periculosum erat, si aeger moveretur) manus etiam ligabantur; coxae, quantum fieri poterat, late patebant. Novacula vulnus longum circiter quatuor digitis aperiebatur ad ea parte, qua calculus aegrum acrius infestabant, paululum ab inguine, ita ut vulnus medium esset inter inguen et podicem. Ferrum subtile inter ipsum membrum immittebatur, quod