Pagina:Tiraboschi - Storia della letteratura italiana, Tomo VII, parte 1, Classici italiani, 1824, X.djvu/154

Da Wikisource.
  • 4° LIBRO

Cardinal Ercole. Un bellissimo elogio ce ne ha lasciato il Vida nella sua Poetica, non qual essa si ha alle stampe, ma quale era stata prima da lui composta, e qual si legge in un bellissimo codice che è presso il ch sig baron Vernazza in Torino. Ivi nei libro II dopo il verso 238, secondo l’edizion Cominiana, così siegue lodando non solo quel cardinale, ma gli altri di lui fratelli non men di esso famosi. Salve magna parens frugum Saturnia tellus, Clara olim, sed nunc externis addita sceptris. Atque ego qui potero gratus, si quando sinet res, Quidquid agam, quodcumque canam, non Herculis esse Rangonis memor, et laudum meminisse tuarum, O praestans animi juvenis, spcs maxima vatum! Tu magnum mihi concilias ultro ipse Leonem: Ocia tu mihi l'ecisti; me spernere vulgi Insanas curas, atque impia vota dedisti Contentum parvo ob Musas, modicoque beatum. Quid tibi pro meritis, tantis pro laudibus optem? Dii coelum meriti vestris virtutibus olim Sydereas sedes et lucida templa tenentes, Hunc juvenem una omnes cunctis arcete periclis, Atque illi in terris dantem orbi jura Leonem Incolumem servate diu, fra treni qu e Leonis Vatum praesidium angustis in rebus Iulum, Quorum ope purpureo caput ille insignìit ostro Romanos inter patres sacri inique Senatum. Hoc primum; tu ni maguanimos decora alta Latini Nominis aspiciat fratres socia arma secutos Laurenti Medicis post bella exhausta reverti Quadrijugis omnes in equis, insignibus omnes Velatos pariter lauri capita alta coronis, Guidumque, Annibalumque, et spem virtutis avitae Ludovicum, acres si se se Martis in artes Tradi deri t puer, et duris assueverit armis.