Pagina:Tiraboschi - Storia della letteratura italiana, Tomo VII, parte 1, Classici italiani, 1824, X.djvu/302

Da Wikisource.

288 LIBRO condottigli a Genova, e quindi in una sua villa, passò con essi tutta un'intera state, formando un accademia in cui a vicenda venivansi esercitando ed ajutando l’un l'altro nei’ buoni studi. Di quest'accademia parla Bartolommeo Ricci nel suo Dialogo intorno al Giudizio (Op. t. 3, p. 170), e in una delle sue Lettere, ove dice: Quod genus Academiae Stephanus Saulius vir in hisce nostris studis elegantissimus in amoenissima villa sua in agro Gannerisi rum Manti Antonio Flaminio, cumJulio Camillo, ac Sebastiano Delio aliquot menses exercuit, atque exercere perrexisset, si per 1‘ì<u ni ni 1 invaletudinon licuisset (ib. t 2, p. 95). A questo tempo e a queste piacevoli adunanze par che alluda il Flaminio con que’ suoi elegantissimi versi in lode del Sauli, co’ quali io conchiuderò ciò che a lui e a questa accademia ap partiene. Asl tu quein virtù«, generis quem antiqua superbi Ad summos jam nobilitas tollebat hunores, Vi tasti sapiens urbana negotia: mine le Lauricomas inter silvas citriosque nitentes Musarum placidae traducunt otio vitae. Tu gelidam stratus formosi fontis ad undam, Qua leviter cullis iuununmirat un la viretis, Occultas rerum caussas coelique meatus, Quid deceat, quae sint fugienda sequendaque, tractas. Tu magni eloquium Tulli numerosque secutus Condis perpetuis mansura volumina chartis. Nec tamen irriguos hortos ornare colendo. Nec citrium serene, aut buxum tondere coinantem Negligi«  -,. Te juvenis venerande sequar, quantumque benigni Di dederint vitae, contentus paupere tecto Jam vivam mihi secretis inglorius arvis. -, Carm. I. a, canneti 1.