Pagina:Tiraboschi - Storia della letteratura italiana, Tomo VII, parte 2, Classici italiani, 1824, XI.djvu/487

Da Wikisource.

SECONDO 1087genere literarum mirificam eruditionem considero j ferì profecto non potest, ne acerbissimum non sit, perspectis jam mihi, atque etiam paulisper degustatis bonis plurimis jam diebus caruisse. Non minore stima aveane il cardinal Sadoleto, il quale rispondendo alla lettera con cui il Bellincini erasi con lui congratulato dell'esaltazione alla porpora, così comincia (Epist. famil, t. 2, p. 490): A lidieram saepc ex Paulo meo, qualis tu vir, et quam mirifice deditus liberalioribus studiis esses 7 ad quae ab Jure Civili, in quo eras multis jam annis omni cum laude versatus etiam curam omnem animumque transtulisses. Quod quidem erat apud me animi ingenui et praestantis indicium. Sed, crede mihi, tuae literae non modo confirmarunt opinionem de te meam, verum etiam auxerunt. Ita enim perfectae atque elaboratae in omnem partem sunt ut statuere satis non possim utrum elegantius scriptas putem, an amanti us: ita omnia in illis et in genii luminibus et amoris sunt lira. Ex quo gratulari mihi in mentem venit communi patriae, quae tot ingenia ex se se et talia effert in hoc tempore, ut artium eam optimarum tamquam officinam quandam esse videamus. Il pontefice Pa'olo III il volle a Roma, e col titolo di senatore gli diè Tincarico di amministrar la giustizia, e forse allora egli scrisse quell orazione da recitarsi innanzi al pontefice, cui avendo egli mandata all’amico suo Calcagnini, perchè la rivedesse, questi nel rimandargliela la loda assai, e solo dice che teme ch’ella possa dispiacere ad alcuno, perchè in essa si mostra fautore dell’antica libertà,