Poesias (Camathias 1918)/6

Da Wikisource.
L'uolp ed il stgirat

../5 ../7 IncludiIntestazione 15 ottobre 2015 25% Da definire

5 7


L'uolp ed il stgirat. <poem> Ei fuva dil temps avon cargar, Las vaccas eran si prada; Las jarvas carechevan el caul solegl, Panaglias devan pischada. In'uolp in di leu mava a spass Tras in uaul demaneivel; E cun la veglia vegnev'a per Discurrend; in stgirat curteseivel. ¦ — 221 — In peü brin-meüen haveva Tuolp Ed ina cua fetg lada; Tut cotechens füv'il satel stgirat E vev'ina vlva egliada. Sin via ha Tuolp emparau il stgirat Davart la sia malezia: „Conts löste has ti?" — Ed il camerat Rispunda cun rara finezia: „Jeu hai mo in!" Mo Tuolp sin quei Smanatscha tut de vilada: „Jeu maglel tei, sehe ti numnas buc Tute tes inschins quella gada!" E Tuolp segloriescha cun plaids De vana gronda luschezia: „Jeu mezza hai sil pii pauc siat leste, Che datten a mi segirezia." — Ed ord igl uaul quels dus ein vegni El cuolm du Matg tier la tegia; • II pur ei naven, il muvel rentaus, Ruaus de miezdi cheu regia. II dutg leu cuora sper tegia giu, II prau ei cargaus cun jarva; Eneunter la tegia in suffel va vi La porta sura sesarva. — Eis miran entuorn : leu pendan tschaduns Sur la meisa en dubia claveüa; Leu el cantun ei fatga de mir La fueina cun crapp'ed arschela. E spegl esch tegia sin dus poste, Temprada stat la panaglia; Ual sper la scua sidretg ein de ver La festa de la buobanaglia. Ins vesa aunc la caldera d'irom, Sadialas, bercagls en parada, Mo nuot de magliar, Ia porta techaler Sto esser cun clav serrada. II pass de gliez esch ei ferm isaus, La sava ha gronda sfendaglia — — 222 —

Nos gaste vulessen la groma schigiar, Eis han pertratgs de canaglia. Ed il stgirat, satels sco el ei, Seschlueta suten bein maneivel; Mo Tuolp pii vès po serabitechar Viaden fiel past deletgeivel. II fin stgirat clom'ora all'uolp: „Mo stei," jeu sufflel surora Quei tschuf, ch'il luft ha sufflau el curtè, Mo spetga ti cara consora!" E spert el magüa la groma suro, E cloma lu Tuolp s'entardada; Atras la ruosna arriva en fin La veglia aunc fomenteda. II latg sgarmau enguordamein Ella beiba en ferma tibada; II stgirat manedel va sut igl esch o, E Tuolp ei dadens restada: Dal beiber enguord ton latg sgarmau Ell'ei pii grossa e lada — Ed adumbatten ei tut empruar — Ella resta en techaler pigliada. „Neu ora, ti uolp de siat teste zacu!" Clom'en il stgirat ed envida. — El va per siu fatg. — Quei di dal pur Ei Tuolp vegnida sturnida. ooo