Poesie friulane/Timps di pâs/Primavère ledróse
 |
Questo testo è completo. | |
| ◄ | Timps di pâs - Mi plâs la lontananze e il no rivà | Timps di pâs - L'ave | ► |
Primevère ledróse.
I.
Plui al crès il soréli sul misdì
cu’ la gnòve stagiòn di primevère;
plui s’infoltìs intal òrt la spalière
dai rosàrs che scomençin a florì;
e çariesàrs e çiespàrs dì par dì
plui ’e slargin ad alt la penaçhere;
e plui çisilis e rondóns sòt sère
jèmplin a svól il bòrg di un lung ziii zì;
e pai còps e pes çisis scriz e pàssaris
e lùjars s’imborèzzin e zujàtulin,
a gióldi il timp de zoventûd che al còr;
plui e plui mi devèntin antipàtichis,
e manco e manco mi rijès di glòtilis,
chèstis polzètis che mi viód atòr.
II.
Scarpin setâd, çhalzute trasparènt,
còtul curt a çhampane, bluse fine,
e pontâd sóre un garòful di spine
in ségno d’inocènze e sintimènt;
vóli di fug, graziute, movimènt:
cumò insume che jèscin in spadine,
ògni pivèle ’e jé plui gajarine,
fate di puéste par tirà a çimènt.
Pur, se gratàis chéi çerviéi di parùssule
sòt la cròste, giavâd un tic di bàtule,
no çhatàis, ch’’o mi ’suàrbi, nuje in fóns.
Ce dìsio mai? ’E çhatarés, sì, càspite!
in duçh stampade la gran stème nòbile,
la stème antighe: un bièl par di... bragóns.
III.
’E jé cussì. E no cónte se il miò sbròc
us pari efièt di rude gelosìe,
parcè che, sènze piardi la matìe,
il prim pél lu ài piardûd ch’al è zà un tòc;
’e jé cussì! Ma al vignarà il sciròc
ançhe pes galandinis di cà vie,
a petàur i camùfs e la poesìe,
e lassàur, dal garòful, dòme il pòc.
Alòre, fórsi, fra pinsìrs e làgrimis,
imberdeadis bèn o mal te tràpule
di chèste vite che no dà padìn,
fórsi che jentrarà ançhe in chés ànimis
un raj di lûs, s’impijarà la làmpide
che nus sclarìs il garbùj dal destìn!