Vendeta de na stria
 |
Questo testo è da formattare. | |
Questo testo fa parte della raccolta Proverbi, tradizioni e anneddoti delle valli ladine orientali (grafia moderna)
Vendeta de na stria
.
Bertol Maghert da Mazin ea fenì de seèr sa mont e con si erc s’ in jia a cesa. Lʼ era un gran ciaut e dut seren. Per strèda veid sun un ciuch na picola veia cola capa bruna, vestida de vert e sentèda ju. Rua davejin e capesc, che lʼ é na stria. „Volassede amò, vo Bortol, bon temp o no?”, disc ela e Bertol ie respon: „Bon temp de ca o bon temp de là, bon che é mi fen te tobià.” „Vegnì ca mingol apede me”, disc indò la stria. „No, no”, respon Bertol, „con de sta jent no mʼ impaze”, e s’ in va. La stria ie crida do: “I corgn dures si cogn bater” e scompèr.
Sul momento se snigola; ca de do Lousa ven scur; venta, scomenza a tonèr, a tarluèr e va tampestà tan sobito, chʼ el monech da Mazin no lʼ é nience ruà a sonèr dal temp e sci lʼ era lo da vejin; e Maghert dala sperduda lʼ é vegnù fora de se, e finché Madalena no lʼ à tout ca la pena, no lʼ é revegnù e in l’ outa lʼ à lascià de bozolèr, ma sa Mazin lʼ à batù dut in toc e più de dut amò te chi ciampes de Maghert.