Vai al contenuto

Il Vangelo di S. Matteo volgarizzato in dialetto milanese/Capp XIV

Da Wikisource.
Capp XIV

../Capp XIII ../Capp XV IncludiIntestazione 8 dicembre 2023 75% Da definire

Capp XIII Capp XV
[p. 54 modifica]

Capp XIV.

I
N quell temp Erod tetrarca l’ha sentuu a parlà tant de Gesù:

2 E’l gh ’ha ditt ai sœu cortesan: Quest chì l’è Giovann Batista, ch’è resuscitaa, e per quest el fa di robb strasordinari.

3 Perchè Erod, dopo avè faa ciappà e ligà Giovann, l’aveva miss in preson, per causa de Erodiade miee de so fradell.

4 Perchè Giovann el ghe diseva: Ti te podet nò tegnì sta donna.

5 E avendegh vuja de fall morì, el gh’ha avuu paura del popol, che le tegneva come on profetta.

6 Ma in del dì onomastegh de Erod la tosa de Erodiade l’ha ballaa in mezz, e la gh’è piasuda a Erod.

7 In manera che giurand l’ha promettuu de dagh tutt quell, che l’avess cercaa.

8 E lee preparada de la mamma, la gh’ha ditt: Damm chi in d’ona bazzila la testa de Giovann Batista.

9 L’è deventaa malinconegh el re: ma per via del [p. 55 modifica]giurament, e di invidaa, l’ha daa orden, che la ghe fuss dada.

10 E l’ha mandaa a fagh tajà via el coo a Giovann in preson.

11 E la soa testa l’è stada portada su ona bazzila, e la gh’è stada dada a la tosa, e questa ghe l’ha presentada a soa mader.

12 E i sœu discepoj hin andaa a tœù el sò corp, e l’han sotterraa: e hin andaa a daghen notizia a Gesù.

13 Avend sentuu quest Gesù, el s’è portaa de là in barca, in d’on sit fœura di pee e desert. Quand la gent l’ha savuu sta robba, la gh’ ha tegnuu adree a pè di cittaa.

14 E saltaa fœura de barca, l’ha vist ona gran frotta de gent, l’ha sentuu compassion de lor, e ’l gh’ ha faa guarì i sœu malaa.

15 Vegnuu pœu scur, ghe s’è portaa vesin i sœu scolar, e gh ’han ditt: El sit l’è desert, e l’è già passaa l’ora: lassa in libertaa el popol, per fà, ch’el vaga in di paes a comprass de mangià.

16 Ma Gesù el gh’ha ditt: Gh’han minga besogn d’andà via: degh vialter demangià.

17 Lor gh’han rispost: No gh’emm chi che cinqu micch, e duu pess. [p. 56 modifica]

18 E lu el gh’ha ditt: Demi chì.

19 E avend daa l’orden a la gent de settass giò in su l’erba, l’ha ciappaa i cinqu micch, e i duu pess, l’ha alzaa i œucc al ciel, l’ha daa la benedizion, l’ha rott el pan, ghe l’ha daa ai sœu scolar, e lor ghe n’han daa a la gent.

20 E tucc han mangiaa, e s’hin soddisfaa. E s’è regojuu dodes cavagn pien de tocch vanzaa.

21 El numer de quij, che ha mangiaa l’è staa cinqu milla omen, senza cuntà i donn, e i fiœu.

22 E subet Gesù l’ha obbligaa i sœu scolar a saltà in barca, e andà a specciall su l’altra riva, intanta che lu el lassava in libertaa la gent.

23 Dopo lassaa in libertaa tutta la gent, l’è andaa soll in su on mont per dì di orezion là. Vegnuu sira; l’era lu soll in quell sit.

24 Ma intanta la barca l’era in mezz al mar sbattuda dai ond de chi e de là: perchè gh’era el vent contrari.

25 Ma a la quarta vegilia de la nott, Gesù el gh’ė andaa incontra passeggiand sul mar.

26 Quand i sœu scolar l’han vist a cammina sul mar, s’hin stremii, e diseven: Quest l’è on fantasma. E s’hin miss a vosà de pagura. [p. 57 modifica]

27 Gesù el gh’ ha parlaa subet, disendegh: Fev spirit: sont mì, abbiee minga pagura.

28 Peder el gh’ha rispost: Signor, se te see tì, comandem de vegnitt incontra su l’acqua.

29 E lu el gha ditt: Ven. E Peder vegnend fœura de la barca, el passeggiava su l’acqua per anda arent a Gesù

30 Ma vedend, ch’el vent l’era fort, el s’è stremii: e cominciand a andà sott acqua, l’ha vosaa disend: Signor, juttem.

31 E Gesù sporgendegh subet la man, l’ha ciappaa: e’l gh’ha ditt: Omm de poca fed, perchè t'hee dubitaa?

32 E dopo ch’hin staa in barca, el vent el s’è quiettaa.

33 Ma quij, che gh’era in barca, ghe s’hin vesinaa, e l’adoraven, disend: Tì te see propi fiœu del Signor.

34 E traversand el lagh, hin andaa in la terra de Genesar.

35 E appenna che la gent de quell sit l’han conossuu, han mandaa attorna per tutt el paes, e gh’ han presentaa tutt i amalaa:

36 E gh’han domandaa. in grazia de lassagh toccà domà on boccon del sò vestii. E tucc quij, che l’han toccaa, hin guarii.