Lu pintimentu

Da Wikisource.
gallurese

Gavino Pes XVIII secolo poesie letteratura Lu pintimentu Intestazione 20 aprile 2010 25% poesie

 
Tantu tempu era muta
La mè poara musa, e ogji è molta:
Da lu chjiodu è caduta
La mè cetara, e l'hagjiu in pezzi accolta;
Lu mè lauru è siccu,
Chi 'n lu mè fronti fesi calchi spiccu.

Di li Musi in li monti
Nò godu più chidd'aria sirena;
Paldutu hagjiu orizzonti,
Sacru furori, fantasia e vena:
D'Arcadia li pastori
Più nò mi voni tra li so'cantori.

Buschi, rii e funtani
Li Ninfi soi mi occultan'avari:
Li Sireni nò sani
Cun dulciura sciuddì lu cantu in mari,
A li mè boci e lagni
Nò folmani più eccu li muntagni.

Li dulci russignoli,
Li canarj, e li suai filumeni,
Prima d'iscì lu soli,
Più alliviu nò dani a li mè peni,
Cu'la grata almunia
Di la sò boci varia, allegra e via.

Lu campu nò si vesti
Di gala più, nè d'allegri culori:
In abiti funesti
Mi si mustra la rosa, e l'alti fiori;
L'albureddi frunduti
Tutti pal me di dolu so vistuti.

Lu putenti vilenu
Di lu mè mal distinu addispittatu,
L'abrili e magjiu amenu
Pal sempri a l'occhji mei ha malcitatu,
E di la primaera
E' vinuta pal me l'ultima sera.