Mi ciasòta

Da Wikisource.
ladino

Franz Moroder 1915 Mi ciasòta Intestazione 10 marzo 2016 50% Da definire

Mi ciasota.


Mi ciasota.


’L fova na pitla ciasota, a la bona, de lën,
Ma la fova mia, y blota, y da sté gën;
La rondules, muntres bele da duman,
Julova ite y ora se la ciantan.

Tla chëurt ovi n droch cun si funtana,
Cun ega bona frëscia y sana;
Y dan cësa fòvel n tel pitl verzon
Cun ciblons y salata de cherscion.

Do cësa, te si pitla stala, mi zieba, la cëura,
La gialines y n gial che cherdova bel’ abenëura.
Te stua, sun balcon, la gabia cul ucel
Y mi bon Pimperle sun ban da furnel.


pagina:47
Chësc fova dut mi pitl avëi,
Che giut cuntënt ei pedù me giaudëi;
Ma lauran y sparanian sciche n bon fant
L’ ei meneda propi scialdi inant.

Po canche la fertuna m’ à fà rich
Y di granc l cumpagni y amich,
Mi pitla ciasota ne m’ à plu scusà,
Y per puech a fulestieres l’ ei data ca.

Śën ei na cësa propi da gran seniëur,
Njegniëda ite do l plu bel y l miëur,
Y cun duta la comoditeies leprò,
Y pedientri che me servësc dant y do.

Śën ëssi bën dut l bel y tan l muet,
Ma mi cuer se sënt mpo puere y uet;
Mi pitla cësa, ulach’ è passà alegra giuventù,
O, chël ne ie mi bel y gran palaz mei, no, no mei plu.

Truep grosc y truep avëi, ne l cherdëis,
Dà gran festidesc, ie suënz de pëis;
La pèsc dl cuer y la vera cuntentëza
Dà mé l fé dl bën, ma no la gran richëza.