Tesoro letterario di Ercolano, ossia, la reale officina dei papiri ercolanesi/Tavola XVIII
 |
Questo testo è stato riletto e controllato. | |
| ◄ | Tavola XVII | Tavole XIX e XX | ► |
T. XVIII.
O
Φιλοδημου περι Ρητορικης Δ
P
Φιλοδημου περι Ρητορικης Δ
TOM. XI. P. I.
PHILODEMI DE RHETORICA.
| I. | Absurde Stoicos in bonorum censum Rhetoricam adsciscere. |
| II. | Quodnam dicendi genus sequuti sint sapientes. |
| III. | Ut pulchre dicamus, nullo artificio opus esse. |
| IV. | Mirae Rhetorum discordiae, quae artis absurditatem prodit, proferuntur exempla. |
| V. | Sophisticae institutionis pernicies. |
| VI. | Unam in eloquio perspicuitatem quaerere Philosophos decet, praeterea nihil; obscuritatis duplex causa et genus: de ea, quae ex nimia diligentia oritur. |
| VII. | De obscuritate, quae ex negligentia gignitur. |
| VIII. | Quo pacto perspicuitatem adsequi possimus. |
TOM. XI. P. II.
PHILODEMI DE RHETORICA.
SECTIO I.
| I. | Vitiosa Sophistarum pronunciatio. |
| II. | Sophistarum praestantissimi reprehenduntur. |
| III. | In quo sollertia Sophistarum eluceat. |
| IV. | Ad quid abutantur tropis et schematis. |
| V. | De his immerito se iactant. |
| VI. | Peculiariter id probatur ex Sophistarum documentis de Metaphoris. |
| VII. | De Metaphoris praecepta et exempla Rhetorum non prosunt. |
| VIII. | Quidam earum usus a Rhetoribus praedicati recensentur. |
| IX. | Phitodemus respondet Rhetorum argumentis. |
| X. | Translationum usus in reprehensionibus, et vitia inde oriri solita in sermone. |
| XI. | Metaphora obscuritatem parit propter diversam de iisdem rebus auditorum sententiam. |
| XII. | Metaphora delectat, quippe quae novas rerum notitias, et celeriter parit. |
| XIII. | Sophistae, ut se Philosophos ostendant, duriores metaphoras affectant. |
| XIV. | Physici nugas Sophistarum circa metaphoras spernunt. |
| V. | Non omnes, nec omnino fugiendae translationes. |
SECTIO II.
| I. | Sophistica praecepta orationem recte et sublimiter contextam non efficiunt. |
| II. | Obiectioni respondet Philodemus. |
| III. | Ab experientia desumit argumentum. |
| IV. | Notatur adversarii temeritas. |
| V. | Nullam esse exercitationum rhetoricarum utilitatem probat. |
| VI. | Quantam vim exercitationibus suis adrogent Sophistae. |
| VII. | Sed falsitatem suam aperte produnt. |
| VIII. | Neque rectam pronunciationem sibi vindicare possunt Sophistae. |
| IX. | Hanc potius natura, quam ars docet. |
| X. | Eamdem prosequitur demonstrationem. |
| XI. | Indiget etiam naturali dispositione. |
| XII. | Demosthenis sententia non obstat. |
| XIII. | Sophistarum orationibus recte pronuntiandis quid obsit. |
| XIV. | Vitia pronuntiationis in Sophistis. |
| XV. | Pronuntiatio est inter res relativas. |
| XVI. | Quaenam, et quam falso sibi adrogent nonnulli Sophistae. |
| XVII. | Alia Rhetorum absurditas de inventione refellitur. |
| XVIII. | In singulis disciplinis ad quosnam pertineat inventio. . . . . . . . . . . |
| XIX. | Quid Auctor sentiat de inventione, qua Rhetores pollere dicuntur. . . . . . . |
| XX. | Quid valeant Sophistae in triplici quaestionum genere. . . . . . . . . . |
| XXI. | Quid praecipue valeant in genere demonstrativo. . . . . . . . . . . |
| XXII. | Eorum laudationes non prosunt. . . . |
| XXIII. | Immo nocent. . . . . . . . . . |
| XXIV. | Laudando et vituperando impares sunt. . . |
| XXV. | De hac re quid negandum, et quid concedendum sit Sophistis. |
| Epilogus. . . . . . . . . . . . . . |
Questi sono i fac simili di tutti i papiri pubblicati finora; manca il Vol. VII. περι της ευσεβειας, cioè intorno alla religione, su cui lavora il chiaro Commend. Quaranta, ritardato a stamparsi, per essersi il ch. interprete imbattuto in altri papiri dello stesso argomento.