Él bele die, che vos imparëis la lingua taliana
 |
Questo testo è da formattare. | |
Él bel[e] die, che vos imparëis la lingúa taliana
Él bel[e] die, che vos imparëis la lingúa taliana? Ŝé, mi care, ël é desëiǹ òtt mëiŝ.
Demà òtt mëiŝ, e vos raĝionëis inscieu bëiǹ?
Perdonéme, jeu feŝe inçhiamò treućh fai, e pronunzie malamëntr. No tant che minëis; col tëmp vegnirëise a raĝionè perfettamëntr bëiǹ; ves messëis demà eŝercité.
Iǹ çhi maniera mó?
Col raĝionè gonot, e col lì de bugn libri. Lì lii jeu treup, mó col raĝionè hai póra de vegnì cojonè, e quëst é la cauŝa, ch' jeu scrì plü bëiǹ ch' jeu ne raĝione. Odëise! Quëst é vost fal. Chi ch' ó raĝionè bëiǹ, mëss imprüma scomenćè a raĝionè malamëntr. Vos ëis raĝiuǹ. Jeu farà do vost consëi. Mia só ha scomenćè a imparè dò da mè e raĝiona mì che jeu. Quëst é pa vëi; mó savëis[e] vos inçhié porçhì?
Diŝemele vos!
Porçhì ch' ëlla raĝiona plü gonót che vos, e coǹ vignuǹ sënza tëma; çhiaréde, ch' ëlla vëgn dërt! Ëlla vëgn a posta por çhiarè, çhi che nos faŝuǹ quilò.
Minëise?