Comedia

Da Wikisource.
romancio

Theodor de Castelberg Indice:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu teatro Comedia Intestazione 27 giugno 2020 75% Da definire

Brefs Un Priedi
Questo testo fa parte della raccolta Rätoromanische chrestomathie
Vol. IV
[p. 559 modifica]

[Comedia.]

Ineditum nach Ms. VB.)

Gl' emprim act prima scena.

Sylvia a Daphna sia amitgia.

[f. 1a] Vezas, mia amitgia, co la permavera entscheiva schon a nus clamar or sil feld, audas lou en quei uaul co ils utschials contan a fan legria? vezas cou, co la tiarra se vistgiescha dad in bi vert a fluriu vistgiu? o con vantireivlas essen nus, mia cara; nos gis passan cou en spira iñocenza, senza nigins quitaus a peinas. con denter nus regia la legria ad il ruaus. a scha nus essen gie paupras, a nossas casas ein streitgias, sch’essen nus auncalura contenzas a consoladas cun nies stand. sche gia nos vistgius ein buca prezius, sch’ein ei tonaton bein faigs a delitgeivels distingui bein savens cun maigs a bindels. en nossas hettas regia la tempronzadat, a migliein cun plischer a buna cunsienzgia chischiel, pischada, paun a laitg, ad essen pli cuntenzas cun quei, ca las riginas dil mund.

Daphne.

Cun rischun laudas ti, mia cara, il nies stand. mo, eis bucca aunc enzitgiei ca nus pudess far aunc pli ventireivlas? ei l’amur bucca era quella, tras la quala nus sentein savens in celestial plischer: l’amur nus malegia pli bials ils pisturs, à fa, ca nus vesein els cun ina certa contentezgia, ca ei da garigiar.

Sylvia.

O cali da ludar a mi quei tissi. pertgei l’amur ei nuot auter ch’in tissi, ad aschia hasseg’iou ses plischers, a rigiel or ses legarmens.

Daphne.

Ploun ploun mio Sylvia: l’amur ei da duos sorts. ina ei adina libera a senza turpeig. l’autra ei shobra a perderta. l’emprema hasseg’iou era schi bein sco ti, pertgei ca leza convegn pli ails glimaris, ch’alla gliout. aber l’autra ca ven regida della vertit, convegn pli ad in ch[r]istgoun rischuneivel, ella possa alla olma, ligia ensemel ils cors, ad in veza siu agien maleig en in auter, cha pertragia schi zartamein sco nus. ad hassegias ti er quell’amur? [p. 560 modifica]

Sylvia.

Sco ti reschdas cou, schei quei l’amicizgia, a quella hasseg iou buc.

Daphne.

Na, l’amur va plinavon ca l’amizizgia; ella ei bia pli ferma, ella schravolva l’olma, a dat pli zarts a pli plischeivels sentiments. ella ligia ils cors ensemen con pli ferm ligiom ca l’amizizgia; a schengegia siu cor mai ad in obiect. pos ti aunc hassigiar ina schi niebla amur, la quala il scafider ha tschentau en nos cors?

Sylvia.

Ilg ei ver, quell’amur ei schon flanziada en nos cors, aber ils lasters han schon maclau ella da gig en nou. la soletta amicizgia ei quella, ca po star con la vertit. aber miri lou ei quei bucca Damon, ca ven lou?

Daphne.

Bein, us vi iou ir, stai si legra.

l’autra scena. Damon a Sylvia.

Damon.

O Sylvia, dei iou pia adina plonger per nuot? Dai iou nuota gir a ti da mias peinas a da mia amur? Ti mi turmentas memgia gig. ti miras strusch sin mei; ad eis entraso crudeivla. Dai po plaz all’amur; a teidli mei.
[f. 1b] Sylvia.

Ti sas schon mia risposta, ti has schon udiu savens ella. crei a mi iou tegn ault la vertit, a vi nuota ver da fa con tei, iou gig grad or, a vi nuota saver della amur.

Damon.

Ach pertgei eis ti mai schi vilada encunter mei, ad aschi crudeivla? ach pertgei hassegias ti mei schinavon?

Sylvia.

Jeu ti hassegiel nuota Damon, sonder jeu fetsch cun auters sco cun tei, ad aschia deias ti bucca ver per mal.

Damon.

Jou ca ti carezel pli ca tut il mund? jou ni vi ne pos rumper quels ligioms, coils quals ti mi has ligiau.

Sylvia.

Tui propiest, o Damon, mi fa bucca midar mes patertgiamens. ad igl ei la spira vanadat ca ti inspira quest propiest. ti enqueras miu cor, jou vez schon, per cerschentar il diomber de tias victorias sur dellas mattouns. allura vigniessas ti a rir or mei, ch’iou ti vess schau surmanar. in ca vul mai murar alla moda, quel ven bucca a muventar mei. [p. 561 modifica]

Scena terzia.

Dorinde, Damon a Sylvia.

Dorinde.

Scha tia Sylvia ha acceptau tia amur, o frar, scha mi displai ei, ch’jou vus vai disturbau.

Damon.

O na mia sora, ella stat semper ferma, a se lai tuttavia bucca lamgniar.

Dorinde.

Quellas, ca se muossan schi spuregias, mieren ordinariamein liberas a senza mariu.

Sylvia.

O questa sventira ei bucca gronda. in afla er senza mariu plischers ad honurs; aber scha mai il num da doña purtaz cun sesez stimas ad honurs, o con loschs fussen bucca lu ils omens?

Dorinde.

Gie sch’in stess adina giuvens a bials, scha less iou era ludar nies liber stand sur tuts auters stands.

Sylvia.

Grad perquei ca la giuventetna a la bellezia fuin, scha stuein nus encurir la vertit, la quala se mida bucc. La rosa ca nus carezein la damoun, schaziein nus biaras gadas nuot silla sera, cura ella ei passa. aschia va ei era cun nus. oz essen nus dunschallas, damoun in piez da vischalla. gliout ca stiman bucca la vertit, oz lauden ei mei, a la sera, cura ca iou sun veglia, scha mirin ei or.

Dorinde.

Jou creig grad il contrari, essend che ils gis passan schi gleiti, scha stuein nus quels guder, toca nus pudein en legria a plischer.

Sylvia.

In ca ha entaleig a ferstand ven bucca ad enqurir mai ina bellezgia vauna, sonder ven era ad enqurir lou speras la vertit. pertgei ca tgiei ei mai in bi tgierp sch’il spirt ei buca bials a bein fitaus? bucc auter ca sc’in bi a bain faitg vut da len, ca ha ni olma ni spirt. aber biaras ein virtuosas per forza, essend che ellas ein mucortas, sch’enqueran ellas la vertit, per vegnir ludadas a stimadas sil meinz per gliez titel.

Dorinde.

O tia doctrina ei buna mai per femnas veglias, da quest temps eis ei paucs cha pertratgian sco ti; iou sun era stada, sco ti sas, en marcaus a claustras, a lou ein tuts da miu meini.

Sylvia.

Tgei vai merveglias da quei, iou vi viver suenter questa mia regla aber iou vez, ti eis vilada, iou vi ir tocca igl’ei biall’aura. [p. 562 modifica]

[f. 2a] Damon.

Ach stai cou, a bucca va naven miu dulsch affon!

Sylvia.

Na, iou sto ir a mirar tgei mias nuorsas fan.

Scena 4ta.

Dorinde a Damon.

Dorinde.

Lai po ir quella narra!

Damon.

Ti crudeivla sora, cun ella va il miu legarmen naven. iou creig, ca ti possas bucca ver ella, perquei ca ella ei pli bialla ca ti, ad aschia ven carezada dils giuvens pli ca ti. ti ti vul far da bialla en ina maniera sforzada, a grad quei ei ca lavagia tut il spell. Sylvia plai a tuts perquei ca ella a tut il siu far ei natìrals a nuta sforzaus. Ti eis zwar era bialla, aber encunter ella eis ti nuot.

Dorinde.

Sch’ti mi vul mai cuglunar, scha pos ti quescher tgiou; da questas tschiontschias vertess iou bucc dad in auter. mo Thirsis. quei bi giuven ven schon a far vendetgia per mei, sch’el ti prenda or da moun tia Sylvia. Scha Sylvia ei pli bialla ca jou, scha deies ti saver, ca Tirsis ei er [pli] bials ca ti. ach igl ei il pli bi giuven, ch’in possi ver!

Damon.

O jou creig, ca ti vessas ti bugien, ch’el murass sin tei.

Derinde.

Quei pudess esser. — aber ina causa mi displai, ca el ei schon dus gis tier miu bab, a mi vess mai geg, ca iou sei bialla. sa pia quei mell bucca, ca quei plai allas matouns?

Damon.

Gie, cura ch’in ei surprius della vanadat, sco ti. aber miri lou ch’el ven con nies bab.

Scena 5ta.

Polemon, Tirsis, Damon,Dorinde.

Polem.

Ei Menalkas bucca cou?

Damon.

Jou vai bucca viu el.

Polemon.

Scha vi iou ir tier el en sia hetta. Ti Thirsis stai cou, iou vegn cun el bein gleiti. [p. 563 modifica]

Scena 6ta.

Damon, Tirsis, Dorinde.

Damon.

Ti vens a ver, ca Sylvia a siu bab ein la pli brava gliout, ch’in possi garigiar.

Tirsis.

Gie iou vai udiu ludont.

Dorinde.

Scha ti eis pratics da quellas causas, scha vens ti bucca ad enflar ella schi bialla. ils giuvens san savens sez bucc tgiei ch’ei gin, a gin biaras gadas, ch’ina mata sei bialla, schi gie ch’ella ei bucc.

Damon.

Schi gleiti sc’in lauda ina giuvna, scha schandresch ei cun ina gada jalosia en l’autra.

Tirsis.

Jou per mei carezel bucca schi gleiti ina bialla faccia, sch’ella ei bucca era perderta a virtuosa.

Damon.

Nou sora nus lein ir, nus lein bucca tadlar quels.

Scena 7a.

Tirsis, Menalkas, Polemon.

Jou ti urel il bien gi, Diaus ti benedeschi cun tuttas ventiras.

Menalkas.

A ti eis fegl da Nicander, miu particular a vegl amitg?

Tirsis.

[f. 2b] Giè iou sun siu fegl persul.

Menalkas.

Jou ti salidel pia cient melli gadas. mi legra feitg da tia vignida. nou cun mei en mia hetta, a gienti cun mei, a lou lein nus discuorar da tiu bab.

Tirsis.

Damon ha schon envidau mei a sia meisa, ad el spetgia schon sin mei.

Menalkas.

Mo scha vens bein a vegnir tier mei suenter?

Tirsis.

Miu bien Menalkas, cou vai jou ina breff, ca miu bab ha cumondau, 35 da dar a ti mez.

Menalkas.

Quella riceiv’jou cun plischer.

Polemon.

Miu nes nus spetgia, vigni, nus lein ir. [p. 564 modifica]

Menalkas.

Scha vi jou bucca tener si vus, meït [en] num da Diu, a nus reveder.

Scena 8a.

Menalkas rompa si la breff a legia:

Charissim Amitg!

Il ciel mi ha zwar dau bia rauba a richezgias, aber quei ca mi consola pli mes vegls gis, ei, ca el ha era dau in fegl, il qual ei obediens, bein sculaus a bein mussaus a virtuos, ussa gli mounca ei bucc auter ch’ina doña virtuosa per complanir sia ventira. questa ventira pos ti, scha ti mai vul, a gli compartgir, essend ca ti has ina feglia virtuosa a perderta sco iou gareig. o pudess iou numnar ella mia feglia! con consolaus less’iou esser! ussa dependa ei mai da quei, sch’er els sa carezan in gl’auter. pertgiei ca da maridar sa lai bucca sforzar. auncalura scha els se lain plischer in gl’auter, scha dai tiu plaid, sco tiu amitg dat er siu plaid. Nicander. O con bugien less iou complenir igl gargiamen da Nicander, nua eis Sylvia? nou ciau.

Scena 9a.

Menalkas, a Sylvia.

Sylvia.

Cou sun iou suenter vies cumond, miu bab, tgiei leis?

Menalkas.

Ti petgia da mia vegliadetna. ti legarmen da mia veta. Ti consolaziun, ch’jou vai. jou rugava adina il ciel ca sch’el mi vegli dar affons, sche deiel era far, ca els cuoren per la via della vertit; nè ch’el dei era bucca dar. miu rugar ha il ciel udiu. a ti eis virtuosa, sco iou vai garigiau.

Sylvia. gli beccia il moun, a gi.

Quest betsch dei attestar, ch’iou vus sun obedeivla, sun adina per suondar vossa veglia.

Menalkas.

E ben, miu car affon, mi gi liberamein pia, sche ti has aunc tiu cor libers d’amur?

Sylvia.

Gie miu cor vai iou tocan uss schangiau a nigin, a sun tutta via libera. a schi gie sch’iou sun paupra, scha vess iou tonaton survigniu bein biars. aber jou vai aunc bucca viu in, ca fuss merits da mei. pertgiei ca bucca il pracht a la rauba ligian miu cor; sonder in ch’ha merits a verstand a vertits, quel mi plai.

Menalkas.

Endreitg! aber quei ei malmaneivel dad enflar, ouncalura vesses ti bucca plischer, miu affon, da sa maridar? [p. 565 modifica]

Sylvia.

En ina leig sa po ei zwar enflar la pli gronda ventira, aber mai lura, cura ca in ei per l’auter. aber con da rar daventa quei. La leig, quei ferm ligiom, pos iou bucc mirar senza tremblar, perquei ca ei porta savens la misergia, ca ven zupada sot gronda ventira. cons toca ei muran 5 sa fan a nus da sclavs, nua ca suenter en la leig daventen tirouns?

Menalkas.

In ca ten aul la vertit, fa bucc aschia. a ti has rischun da leger or in, ca sei bein qualificaus da merits a vertits.

[f. 3a] Actum 3tiu et Scenam quintam.

Sylvia tut mieivla.

Dorinde mai cionci, ti mi vilentas bucc. iou sai, ca ti mi hassegias, a ca ti encueras d’abassar mei avont tut la gliout. auncalu quei mi fa nuot. vendetgia greta a hass vegnien guess bucca a survignir plaz en miu cor. ad enstaigl ca iou ti dues cuir enzitgiei da mal, scha less iou biar on ti far enqual causa digl bein, sch’iou savess.

Tirsis.

Dorinde lai ir tia greta, la tempronza a mieivladad staten bein ad ina giufna.

Dorind[e] tut vilada.

Scha ti mi vul mai vilentar, scha pos ti schar cun bien mei, lou lou hagias quitau da tia Sylvia: per mei pegli si lev.

Tirsis.

pli savens iou mirel sin ella, ton pli mi plai ella.

Dorind[e] dad in moun.

Jou crapel bunamein da greta a schalusia. aber questa mia inimitgia mi dei bucca zun tutta via metter en desparaziun. Seigig per mei ventireivla, sch’ella po, ad iou vi ir.

Sexta scena.

Lysid. Cleont, Tirsis, Sylv.

Lysid.

O scha vai iou puspei la ventira da ti puder reveder, o bialla aber crudeivla giufna. iou ti vai schon gig encuriu. Ti, o pistur, mi vens a far in gron plischer, suenter ca ti eis staus ina urialla sper ella, scha ti massas uss, a mi schessas er mai mei cun ella.

Silv.

Tgiei? vul ti, ch’el momi? quei ca nus dus figein, po mintgin ver.

Lysid.

Cleonte stat gie era cou cun nus. [p. 566 modifica]

Tirsis.

Ad iou vi ir. iou ti encanoschel bein avunda, o Sylvia, perquei sun iou zun nuota schalus, a temel nuot da schar star tei cun el.

Scena 7a.

Lysid, Cleonte, Sylvia.

Lysid.

O mia bialla, sco iou aud, sch’eis ti bucca spuregia encunter tuts, sonder mai encunter nus auters della cuort. in pistur ti ha envidau il cor.

Sylv.

Gie: iou snegel bucc, ch’iou sei inamorada en in pistur. aber el ei bials, carins, mieivels, perderts a virtuos. noss’amur ei bucc auter ch’ina, fideivla ad inocenta tenerzgia, tras la quala nos cor[s] ein pleins da dulcezgia.

Lysid.

In prenzi poi scuir la ventira de tiu pistur. ad iou creig, ch’ei sei grad quei, chei anzon ius naven cou, cha ei tiu muronz.

Sylvia.

Gie ti has ligniau.

Lysid.

E ben, scha sai iou co nus lein far. el sas ti prender per mariu, mei aber per muronz, allu — ti vi iou schangiar cient nuorsas ad in buk sin tias nozzas.

Sylvia.

Vus auters carteis, ch’il rispet a reverenza audi mai per ils signurs della cuort, aber na: in ca va suenter la vertit, quell mereta pli ca vus auters. bein savens mareta in da bassa niscienscha cun in schliet vistgiu pli ca tuts vos titels. iou ti rogel, Lysidor, cali da tentar mei pli. ti pos gi tgei ca ti mai vul, scha vegn iou adina ad observar il miu duer. Sch’ti vul esser grons, scha tegn cun la vertit, a muossi a nus cou in pli niebel cor. La rauba, la noblezgia ad ils titels pon bucca purtar la vera grondezgia a ventira, bein aber la suletta vertit, la quala iou schazeig pli ca tuts ils scazis dil mun. O Lysidor, schi pintgia a schliata ca ti mi vezas cou, sch’ti mi encunischesses pli bein, scha plidassas ti bucca aschia cun mei, a vigniesses a se turpiar da quei ca ti has enquuriu da mei. Teidli mai tia consienzgia, scha ti vens ti ques a s’endriclar?

Lysid.

Per uss mi plai la vertit, ussa ti muossas ella. O scha tuttas fussan sco ti scha se migliurassan nus bein gleiti. aber cuminamein esses vus autras femnas la kischun da nos lasters. pertgiei ca sch’vus pudess plischer mai tras la vertit, o scha vigniessen nus tuts ad encurir la vertit. [p. 567 modifica]

Sylvia.

O aschia mi plais ti: iou ti rogel pia, dai plaz a questa amoniziun, a meig si frein a tias sgurdinadas passiuns.

Lysid.

O bucca temi pli. uss enconusch’io, co vus autras pudeis regier ils 5 omens sco vus mai leis.

Sylv.

Il ciel ti conforti a benedeschi tiu bien meini, us lasch iou tei persuls a pertratgi pli bein suenter.

[f. 3b] Scene 8a.

Lysid., Cleont.

Lysid.

A tgiei gis ti tier quei, ca quella bialleta a plidau?

Cleont.

Jou mi smerveiglel feitg, iou vai mai viu ina sco quella. igl ei zwar biaras ca plaidan della vertit, aber cura ch’ei ven vid il faitg, scha ein ellas fleivas. Sylvia aber creig iou, ch’ella sei la vertit seza.

Lysid.

Gie ella ei la rigina dellas virtuosas, ad iou vegn a tener ella schi aul sc’ella vess si cruna. has bucca viu, ch’iau perneva giu la capialla avont ella?

Cleonte.

Aber ti vul aun bein a Sylvia?

Lysid.

O giè. iou sun uss resolvius da prender ella per mia spusa; a schar ir tschella, questa ei pli meriteivla.

Cleonte.

Tgiei? ei quei pusseivel?

Lysid.

Giè questa resoluziun ei ferma.

Cleonte.

Aber tgiei ven la gliout a gir, scha ti in cavalier niebel sco ti eis, se maridas cou con ina paupra pura sco quei ei?

Lysid.

L’amur surventscha tut, sco ti sas; allù creig iou, ca iou seigi setgiesaus avunda, essend ella schi bialla perderta e virtuosa. basta ella mareta d’esser carezada da mei, ad aschia cali miu amitg da se metter encunter. mai la luschezgia nus a dau quels tschentamens da maridar niebels cun nieblas a buc auter, a rechs cun rechas, quei ei in spir interess pauc de ludar, essend ch’el nus po bucca far cuntenz a ventireivels. tgiei mi [p. 568 modifica] zegia la noblezgia a la rauba, sch’iou vai nigin plischer a cuntentienscha? iou pos esser pli ventireivels a beaus cun Sylvia en ina paupra hetta, ca en la cuort digl reig senz ella.

Cleonte.

Ti has bi digl fa, ti has tez rauba avunda. aber tgiei ven tia spusa eil marcau a gir, schell’auda da questa tia nova spusa?

Lysid.

Gigig tgiei ch’ella vegli. iou vai priu ella spiramein perquei ch’ella ei niebla a recha, senza ch’ella mi plischeva nuot. ad aschia vi iou da lairg cun ella, a vi prender questa ca mi plai.

Scena 9a.

Lysid. Cleonte Dorinde cun in canaster meila.

Dorinde.

Schinavont ca ti, o signiur, nus fas l’onur de se tener si cou denter nus, scha ti sto iou era schengigiar enzitgia[i] or da miu curtgin.

Lysid. prenda in meil.

Jou sun feitg obligaus.

Cleonte.

Quest ei era ina bialla grisetta.

Dorinde.

O vus fieis mai il narr, sco ils signiurs della cuort han adina la moda, ouncalura vai iou els bein bugien.

Lysid.

Ei para, ca ti agias bia muronz.

Dorinde.

O nà.

Lysid.

O jou creig bein, perquei ca ti eis vualti mala, a zun bialla tier. Dorind. O ils omens ein fauls. oz muren ei, a damoun rin ei or nus autras pupratschas.

Lysid.

Jou vai compissiun per tei. sapias aber, chei va er aschia cun nus auters.

Dorinde.

Gie grad aschia va ei. enqualgadas murà in pistur sin mei mai per sulaz, a schigie ch’ei fuss d’itschiert, scha mi bandun’el, sco ch’el afla ina pli bialla.

Lysid.

Ti fas forza er aschia cun els, a perquei vens sbittada. [p. 569 modifica]

Cleonte a Dorind.

Tgiei miras schi feitg sin nus? qual ti plai pli bein? iou nè el?

Lysid.

Jou vez schon, ella schas plischer domadus, perquei ca con pli sclafs las femnas survegnian, ton pli gronda ei la victoria. ti eis quess stada enzacu en marcaus nè en claustra?

Dorinde.

O gie deig avunda.

Lysid.

A perquei vens ti buc a far ventira cou; essend ca ti eis schon lavagada.

Dorinde.

Licoris ven: iou sto ir. stei legers. mira anavos.

Scena 10a.

Lysid., Cleonte.

Lysid.

Quella sumelgia bucc a Sylvia. has ti ven co ella mirava entraso anavos? aber iou vai uss auter da far, ca tschinciar da quella sguriera. nus lein ir, a discuorer pli comodeivlamein da Sylvia.

[f. 4a] Schena 11.
Licoris,

Dafne.


Licoris.

Tgei eis ti schi trista a tgei suspiras schi zun? ti ch’eis giufna a bialla a vidavon adina legra tgei ti maunchei ei, mia feglia? ti mord ei iou creg tuttavia, che ti seies inamurada. gi a mi tgei ti mauncha a mi arvi tiu cor. ti sas gie, ch’iou ti teng car, a perquei bucca sa turpegi avon mei.

Dafne.

Gi iou murel, aber quei ch’ei pir, murel iou senza speronza.

Licoris.

Ti schi devotiusa ad amitgia da Sylvia muras? quei ves iau mai cartiu.

Dafne.

Miu cor arda per Tirsi aber el ha schon dau vi siu cor a Sylvia; aber sco cha iou vai saviu quei, scha vai iau voliu stizar mia amur, per esser sia amitgia. aber Tirsi ei gi a nog en mes patertgiamens. o con ventireivla fu[ss] iou sch’iau ancunisches bucc el.

Licoris.

Ti mi fas compisiun miu ufon, a veramei[n] sai iou bucca schignar sin tei, essend cha nus pudein bucc adina dumigniar las pasiuns. uss aber per surventscher quest amur sco ti garegias, scha stos ti fugir sia preschientscha, schiglioc sco ca ti vetses el puspei, scha dadesta la floma da tia amur. cun la suletta fuigia vens ti a triunfar cur ch’in spasgienta bucc l’amur scha [p. 570 modifica] sto ella gleiti pirir. fossa aflas ti in auter che ti plai a scha ti amflasses bucc, scha ti consoleschi con regordar, cha nossa vetta sch’in fem ven a passar.

Daphne.

Vous mi rendeis puschpei miu ruaus. jou suondel vies cuseigl; a vi ir naven per bucca ver el.

Licoris.

Stai oun cou enpau cun Dorinde, ca ven.

Scena 12.

Dorinde a Daphne.

Dorinde.

Ti eis schiliog perderta, aber c’au as ti auncalu faliu, da prender Sylvia per tia amitgia. tgi ch’ei biala schgo ti sto bucca prendre per amitgia ina ch’e sei aunc pli biala perquei ch’e ils bials giuvens legen or las pli biallas, a quei ch’a udess a ti, prenda aschia tia amitgia naven.

Daphne.

Bucca tuts an adina lamour eigl tgau schgo ti.

Dorinde.

Gie iou lasch valé, en quella matergia sun iau da schúacha pasta. tocca jou era en autras tiaras, veva iau pli murons en in gi che cáu en in oñ. nos menders cau ein talags ca san bucca murar schgo ei auda. ai van a vig tier las mattauns a statten savens scgo pals. a san buc auter ch’a fima taback eigl grung a se baban la stiva pleina.

Dafne.

Quels signurs iasters fan bucc auter cha surmanar las giufnas cun bigliafar a bein t[s]hint[s]har. nos menders aber tshonschen silmeins sco ei partragian.

Scena 13.

Dorinde, Dafne a Silvia.

Silvia.

Licoris ha gieg, cha ti veglias ir naven da nus Dafne, eis ei ver?

Dafne.

Gie cara Silvi[a] ad aun oz sto iau prender pitigot da tei.

Schena 14a.

Lysid., Cleonte, Sylv, Daphne, Dorinde.

Lysid.

O mia cara Sylvia, igl ei bucca pusseivel da star daven da tei. Ti eis la pli niebla causa, ch’iou agi mai viu en mia veta. Ti meritas d’esser ina dama, bucca ina pura. or da tei terlischa iñocenzgia, perdertadat, vertit a biallezgia, a tgi ca mai veza, tei quel sto adorar a carezar tei sur tuttas autras.

Sylv.

O mi schanegi con tons complimens miu signiur . . . [p. 571 modifica]

Dorinde.

[f. 4b] Dad ina vart. Puspei in niev muronz. tgi les mai puder star sper quella. iou se . . bunamein della greta.

Lysid.

Na iou gigiel ded itschiert. parbleu: iou dei buc esser quel ch’iou sun, sch’iou ti fetsch baruna aunc oz, mai scha ti vul.

Dorinde.

Dad ina vart. Jou creig, ca quei narrun vegli zun maridar ella, o scha quei fuss, scha survegn guess Tirsis.

Sylv.

Ti mi fas memgnia gronda onur. ti sas schon, ca en ina leig sto esser aduals stands, a perquei ti engrazg iou persuenter. iou vai schon empermess miu cor a Tirsis, a sun bucca pli patruna.

Lysid.

El mereta zwar tei; ober aschia stas ti tia veta mai ina pura, sch’ti prendas mei, sche eis ti ina gronda signiura.

Sylvia.

O iou garegiel buc d’esser signiura. Salvi tez tia grondezgia, ad iou sun cuntenza cun miu stand. iou vai nuota merveglias da pallast, a bialla vistgiadira cun aur ad’argien, da preziusas meisas. iou sun cusischida da beiver aua, mia vistgiadira, ch’iou fetsch meza, mi plai pli, ca la conprada a terlischonta. a stun pli bugien sco iou sun.

Lysid.

Jou vez, ca ti eis bucca ambitiusa. ouncalu miu affon! ti pos iou bucca gudigniar en negina maniera?

Sylvia.

Ti has gie ina spusa. Scha salvi ella a seias bucca malfideivels ad ella. in cavalier sco ti, dues bucca muncar da plaid.

Lysid.

O ti pudesses lamgniar la crapa. iou vez alla fin ca ti has rischun; ad enconuschel mia fleivllezgia; a vi suondar tiu cuseigl.

Scena 15a quels da vidavon a Menalkas a Tirsis.

Menalkas.

Cou ei tiu spus, iou creig ti seies schon cuntenza ad iou dubitesch bucc, ca vus vignias a viver en buna pasch a convegnienscha ensemen. ad 35 aschia vus urel iou tutta benediztiun a ventira.

Tirsis.

Jou baretass bucc mia ventira coigl reig da Froncia.

Sylv.

Uss ein mees gargiamens complani. [p. 572 modifica]

Dorinde.

iou mierel da squidonza. iou vi ir per bucca stuer ver pli quei.

Lysid.

Sylvia, ti has buc vuliu miu cor, scha pregn si mai per tiu amitg.

Sylvia.

O gie! aber seias crets, prus a perderts.

Scena 16a quels da vidavon Polemon, Licoris, Damon.

Polemon.

Jou vus urel ventira. il ciel sez vus a mess ensemen.

Licoris.

O scha tuttas giuffnas se deportassen sco ti, o Sylvia!

Damon.

O Daphne iou ti vai dau miu cor schon de gig en nou. a vai mai aschtgiau gir. o mia Daphne, tei tegn iou car pli ca memez, o miu dulsch confiert.

Daphne.

Jou vi nuota saver dell’amur, o Damon, miri per in autra.

Licoris.

O mai dai peda Damon, ella ven schon a se midar, mai scha ti stas stateivels, sco tocan ussa. ella ti ha adina vuliu bein.

Damon.

O iou vi bugien spitgiar, schi gie sch’iou spetgel vess.

Polemon.

Scha Daphne prenda tei, o Damon, scha ti lasch iou tut mia rauba.

ei splunten Polemon va or, a tuorna schent

Ils menders ein cou, a vulten ura ventira ail spus, a vulten garigiar vin da cavals.

Tirsis.

Mo scha lein nus ir, er tadlar els.