Dovers del human

Da Wikisource.
Vai alla navigazione Vai alla ricerca
romancio

Gion Antoni Bühler 1896 Dovers del human Intestazione 23 ottobre 2015 25% Da definire

Dovers del human

Dovers del human. <poem> Human, mi nomna, tgi te ha creau E da contin del mal te pertgürau? E tgi ti la tuaglia ha rasada E semper sanadat ti conservada? A tgi has d' ingraziar tiu salvament D' eterna perdizinn e da strement? E tgi da di e notg survigilescha Tes pass e tes pensiers e t' animescha Dad ir la via grada del dover E da fugir il mal, <*ercar il vêr? Tgi t' imprometter sa ün avegnir, Che tia beatezza fa flurir, Per tot l’ eternitad ti garantischa Felicitad che mai non plü svanischa? II bab in -~l eis tiu benefactur, Eis tiu confort et eis tiu protectur; A qttel tii has la vita d' ingraziar, Dad El solet fortuna d' aspectar. Perquei tü fai per senn de ses avis! Sche tü contanscher vol il Paradis, Tti stos indretg ses condaments tener; Allura mal negün has da temer; Da Deus amar e da gli obedir, Da buna voluntad er gli servir, Quei has il prim da far et observar, Vol al etern ruaus tti arrivar. E tgi cun tei fa la medema via ¦Stentusa tras il mund de garmischia? — 308 — Tiu proxim va per la medema senda Allegramein, u forsa er cun stenta El quella be traversa cun schemer, A peina po las larmas retener, Havend da batter cun adversitads E cun incaps da totas qualitads. Tiu bab, la mamma tia, u ün frar U üna sora tti pos intopar, Dal mal e d' afflicziun squictei a terra E dal combatt ch' els fan in questa guerra. Ingrat tü fusses, nausch er tiu agir, Sche tti dad els volesses fors' untgir; Dad in tots cass e graus ils sustener, Quei eis in ogni cas tiu sanct dover. Tü cattas forsa ün parent, amitg, Ün ester forsa, u iin inimitg, Ch' el eis gia in precint dad ir a frusta; 0 rompa spert tü a tiu cor la crusta, Ch' il forsa far voless impenetrabel, E prompt agüt gli dai, sche tü es habel, E mai vegnir ti lascha indament, Ch' el ti ha caschunau inqual torment! Perdunament, agüt eis tiu dover, Sche tü sperar vol tez er d' obtener Succurs, agüt nella disgrazia tia, Che te toccar podess per mintga via. D' amar il proxim sco te tez ti descha, Vol observar tü la divina lescha Et arrivar ad üna buna fin, Che te felicitescha da contin. Ün auter terz tü has severamein D' examinar aunc plti attentamein: Quel es tü tez, tgi stos peregrinar E semper fitg stentusas vias far, Per arrivar al löc ti destinau, Per saun restar et esser fortunau Et in etern goder la beatezza, Felicitad, compleina contentezza. Las spinas che te foran e molestan, Che tü combattas, ma che semper restan, — 309 — Sun las passiuns, sun las inclinaziuns E las cuveidas e suvent acziuns, Che cercan semper'da te superar Et a següra perdiziun menar, Da te allontanar dal salvament E da te madürar al truament. Tiu cor eis il refugi del penal, L' agniv secret che cuva tot il mal, II tup, tgi dat al tentatur oreglia, Che ha dellas cuveidas tant marveglia. Te serras tü al tentament ad uras, Tii per tiu propri salvament lavuras. Pos dretg tü a mastregn tiu cor tener E l’ ögl avert sün tots tes senns haver, Che ti suvent presentan las figuras Aschi noscheivlas, che bugen aduras, Allura pos il mal tü evitar, Pos nel combatt quel bein er susperar E has per früt de tia victoria Cert d' aspectar l’ eterna gloria. A Deus et a tiu proxim dretg servir, Al propri cor plaschers mundans disdir, Be quei vol dir conoscher siu dover E cura per siu salvament haver! — J. A. Bühler.