Quod quondam cæsis montis fodisse medullis
112 Audit falsiparens Amphitryoniades,
Tempore quo certa Stymphalia monstra sagitta
Perculit, imperio deterioris heri;
Pluribus ut cæli tereretur janua divis,
116 Hebe nec longa virginitate foret.
Sed tuus altus amor barathro fuit altior illo,
Qui tunc indomitam ferre jugum docuit.
Nam nec tam carum confecto ætate parenti
120 Una caput seri gnata nepotis alit;
Qui, cum divitiis vix tandem inventus avitis
Nomen testatas intulit in tabulas,
Impia derisi gentilis gaudia tollens
124 Suscitat a cano vulturium capite;
Nec tantum niveo gavisa est ulla columbo
Compar, quæ multo, dicitur, improbius
Oscula mordenti semper decerpere rostro;
128 Quamquam præcipue multivola est mulier.
Sed tu horum magnos vicisti furores,
Ut semel es flavo conciliata viro:
Aut nihil, aut paulo quoi tum concedere digna,
132 Lux mea se nostrum contulit in gremium:
