Vai al contenuto

Pagina:Vico, Giambattista – Il diritto universale, Vol. III, 1936 – BEIC 1961890.djvu/27

Da Wikisource.

notae in librum priorem 611

39*.

(pag. 245#cite_ref-4??, n. 4).

Nisi potius sciens, ut seduli adulatores solent: religiosum iuris videri, quo maiori fide et gravius assentaretur Augusto1.


40.

(pag. 251#cite_ref-4??, n. 4).

Namque ius, virtute fundatum, virtute quoque ab libero populo imperiique domino obtinendum, neque luxuria, avaritia, ambitu, unde discordiae civiles ortae et inde servitus nata, perdendum erat.


41.

(pag. 252#cite_ref-1??, n. 1).

Contra autem Graecia ob insignem humanitatem et praeclares ingenii artes et disciplinas a consule Flaminino2 victore prorsus libera asserta est, et graecis rebuspublicis ius optimum, quale ante habuerunt, integrum relictum.


42.

(pag. 254#cite_ref-2??. n. 3)3.

Apposite ad hanc rem vide in Notis4 libri secundi, pag. 540, pulcherrimum Taciti locum in Vita Agricolae.



  1. Nell’esemplare inviato al principe Eugenio quest’annotazione è apposta dopo le parole «Capito iuris antiqui acer custos» (p. 245, v. 23) e redatta cosí: «Quo facilius Augusto suam assentationem probaret: quod vitium in eo Tacitus [Ann. t III, 75] notat» [Ed.].
  2. Testo: «Flaminio» [Ed.].
  3. Da correggere ivi: «Vide Notas, 42».
  4. Cfr. piú giú, p. 659, nota 132 [Ed.].