Pinochio par anpezan/Capitolo 25

Da Wikisource.
../Capitolo 24

../Capitolo 26 IncludiIntestazione 15 settembre 2014 75% Da definire

Carlo Collodi - Pinochio par anpezan (1883)
Traduzione dall'italiano di Ernesto Majoni Coleto (2008)
Capitolo 25
Capitolo 24 Capitolo 26

Capitolo 25

Pinochio el i inpromete a ra Fatazina de esse un bon e de inparà, parceche el no vo pi esse un buratin ma el vo deentà un pizo judizios

Dinprin chera bona femena r à scomenzà a dì che no n ea ra Fatazina coi ciaei zelestes, ma canche r à capì che Pinochio el s aea intaià, ra no n à pi vorù fei finta; ra s à fato conosce e ra i à dito:
- Mostro de un borson! Cemodo asto fato a capì ci che son?
- M ei inacorto solo parceche ve voi un gran ben.
- Te pensesto? S on lascià che see na pizora e ades te ciates na femena, na femena che podarae esse deboto ta mare.
- Ei propio acaro; coscì, inveze de soreluca, ve ciamarei mare. L é un toco che me despero parceche vorarae aé na mare conpain de dute chi outre pize!… Ma cemodo aeo fato a deentà granda coscì in prescia?
- No pos te l dì.
- Dijemelo, che vorarae cresce nafré anche ió. No vedeo? Son ancora na famea.
- Ma tu no te pos pi cresce – ra i à respondù ra Fatazina.
- Parcé po?
- Parceche i buratis i no cresce mai. I nasce buratis, i vive buratis e i more senpre buratis.
- Oh! no in pos pi de fei senpre l buratin! – l à craià Pinochio e l s à dà na paca sul cu. – Sarae ora sonada che deentasse anche ió un òn…
- Te l deentaras ben, se te saras bon de te l merità…
- Ah scì? E ce ebe da fei par me l merità?
- Nuia de pi fazile: t as solo da te usà a esse un pizo delvèr.
- Parcé, no sone un pizo delvèr?
- Zerto che no! I pize delvèr i obedisce, e tu inveze …
- Ió no obediscio mai.
- I pize delvèr i à acaro inparà e lourà, e tu inveze…
- Ió inveze son un sbrindolon e vado a strafier duto l an.
- I pize delvèr i disc senpre ra verità…
- Ió inveze digo senpre boujies.
- I pize delvèr i và a scora vorentiera…
- A mi ra scora ra me fesc mal de panza. Ma da ca inaante voi canbià vita.
- Me l inprometesto?
- Aì, ve l inprometo. Voi deentà un pizo delvèr, e esse na consolazion par mè pare. Agnoche l see chel por pare, da sta ora?
- No sei.
- Arei mai ra fortuna de l vede danoo e me l podé slecà su? - Credo de scì: son deboto segura.
A ra sentì dì coscì, Pinochio l ea tanto gran contento, che l à ciapà ra mas de ra Fatazina e l à scomenzà a i res buscià su con na oga che l someaa vienù fora mato. E pò l à tirà su ra testa, el r à vardada e l i à damandà:
- Dime, mama; alora, no n é vero che te sos morta?
- Somearae de no – ra i à respondù ra Fatazina riden.
- Se te saesses, ce na pascion, ce un gropo che m é vienù canche ei lieto
CA SOTE L É RA PIZORA COI CIAEI ZELESTES MORTA
DAL DESPIAZER DE AÉ PARDÙ EL SÒ FARDELUCO PINOCHIO!
- Vosto che no sepe: l é par chesto che t ei pardonà. Ra tò pascion ra m à fato capì che te sos un pizo de bon cuore: e dai pize de bon cuore, anche se i é nafré canaies e usade malamente, l é senpre algo de bon da tirà fora; l é senpre da sperà che i se bete danoo in carisada. Par chesto son vienuda ca a vede de te. Ió sarei ta mare…
- Oh! ce bel! – l à craià Pinochio, e l soutarlaa contento beato.

- T aras da me obedì e fei senpre ce che te dijarei.
- Vorentiera, vorentiera, vorentiera!
- Alora, doman – r à dito ra Fatazina – te scomenzes danoo a ‘sì a scora.
Pinochio l é deentà alolo pensieros.
- Dapò te te cures fora un mestier che te piaje… Pinochio l é deentà ancora pi pensieros.
- Ce asto da rugnà? – ra i à damandà ra Fatazina, nafré secada.
- Dijee… - l à sbrodoncià l buratin sote osc – che me sà nafré tarde par ‘sì a scora…
- No de zerto. Tiente a mente che par inparà algo no n é mai tarde.
- Ma ió no voi aé un mestier…
- Parcé po?
- Parceche me sà che a lourà se fesc fadia.
- Pizo, ra i à dito ra Fatazina, ci che disc coscì par solito el rua o in prejon o sul ospedal. Un òn, che te sepes, che l see nasciù scior o poereto, inze sto mondo l à bisoin de fei algo, de inparà un mestier, de lourà. No se pó stà zenza petà colpo, nò! L é na gran burta maratia, e besen vardà de meorà alolo, da pize in su: sedenò, co se jé grei, no se vien pi de meo.

A Pinochio, sta paroles es i fato pensà sora; l é leà su de oga e l i à dito a ra Fatazina:
- Alora inpararei, lourarei, fejarei duto chel che te me dijaras, parceche, a ra fin, no voi pi vive come un buratin, e voi deentà propio un brao pizo. Te me l as inprometù, gnero?
- Te l ei inprometù, ma ades tocia a ti.