Le doi muse dal moliné da Perra
Questo testo è incompleto. |
Val di Fassa
Le doi muse dal moling da Perra.
(La piu veja se chiama Eleonora e la goena Beatrize.)
E. L e ben na meseria con chest moline,
Ndo, Beatrize, no se sa ola clie l e.
L se n’ e git anche dale sie
E amo no 1 e rua ti pie.
B. L e vera, son stufa ence jo de spetar,
Parclie me premessa de magnar.
La peta, clie 1 me a dat suta, e magnada,
Son amo ben ben famada.
E. O mia Beatriza pureta,
Speta che vae a far n’ autra peta.
No mi mporta mia h schit
Ence jo, ence e bon apetit.
(NB. Eleonora va a for la peta o Beatrize so la resona cositn.)
B. Mi ameda Eleonora l e na dona,
Ognun sa, segur bona,
Ela peissa semper per me,
Auter plu che per se.
L e vera, amo l' auter di,
La me a compra a mi
N peten e n gramial
Plu bel che chel de Rosa da Soal.
La me a compra n bustin e n anel,
Che 1 e segur vale de bel!
Ades son vestida da ciaf a pie
Tan, che de un che fales le fie.
No 1 die per ciapar la polenta.
Mo son po ence jo valenta.
J maores saches cogne jo portar
E se presa ben ben trotar.
Dal peis storta cogne gir,
E sente da sen me dir
Prest cun na ous grossa »Ari ca!«
Prest cun na spenta: »Ari la!«
Se presta no voi gir,
J me fas subit sentir
Na gran peada amo
Te ckel'puret de do'. '
L e propio da grignar,
Che i se met a ciastiar
Subit chel de do puret
Cun peade e cun bachet.
O corpo dela luna!
Chel no a mia colpa valguna,
Che, paxche col far trum — trun,
L desturbassa fos 1 comun.
Par chel mingol del vers, che 1 fas,
Subit tinf tonf i je das;
Esser no 1 e nesuna reson,
Ma pazienza, bel e bon.
Nse proprio na meseria l e,
A servir n pec o n moline.
Se con gir sot pievia e vent
Cun na ciaria, che fas spavent.
J fas corer e trotar,
A costa de crepar,
Che se sofle c se sua
Plu che te na bona stua.
Chel magnar no fossa mal,
Ma chel 1 e ampo n fal;
Prest iporta freit, prest ciaut
Sche a chel cianolin de Sbaut.
Mi ameda stag zis trop a vegnir,
A veder se ven, voi gir.
A st’ora la podessa esser chio,
Ma voi spetar n pec amo.
Ades sente mi ameda a vegnir
La cognose bel tel gir
Con chi bie feres da musat,
Che 1 auter di Tonin je a fat.
(NB. Eleonora ven cun la peta.) .
E Te pur neza! magna su n bon teis,
Che tu n abe assa par n meis.
Chesta fossa po ben da grignar.
Fam no se volon po mia durar.
B. A've la dir fora dreta,
Aede fat na bona peta,
La me plas sche tortie
0 sclie de bie forandie.
E. Scouta ma, me par de sentir
Ades 1 moline a vegnir.
B. 0, jo pureta!
No e amo magna la peta.
B. Me la volesse ampo magnar,
Che fos cogne gir a tor da magenar;
Ma fos 1 va a dormfr,
Capassime, la voi fenir.
E. Si, si, a dormir 1 e git!
B. Ades no me mporta n scliit,
La peta se volon magnar
E n pec se la ciacolar.
Ameda, 1 auter df, che siede stata a nol,
Ve a i po dat da mpienir 1 foil
Nia amo no aede dit,
Disemel mo, ve pree, subit. N
Ve a i po dat da beiver e da magnar,
No fara de besen de domanar,*
Ve a i po dat pete, pan e vin
De chel, che vel 1 faure da Mazzin?
E. L parea proprio na cueagna
Ognun disea: »Eleonora magna !«
J a fat segur n disnaron
Tan che 1 df de sagron.
Na supa i a porta
E po n gran zapola,
L era ma segur de smauz e bon
L con esser stat de formenton.
Dapo na torta 1 e vegnu,
Beatrize, se tu aesse vedu!
A no dir na bugia, la era grana
Plu che la nosa maor fana.
J porta n ciaf de musat,
Crese che de Bertol 1 sie stat,
Cun n gran cop de pria
De presor, ma no la era ria.
L e vegnu amo na salatina
Biota de schic de jalina,
Cun bret de cobes i l’ a conciada.
La era bona, duta la aon magnada.
Vin pero ence assa zenza fal,
J 1 portaa te n gran bocal.
Aon ben magna e ben beu
Che siane bon fa6 su.
Chel no no me a plasu,
Beatrize, se tu aesse demo vedu,
L era proprio da grignar
E pur se cognea magnar.
L e vegnu n cop de lat de pegna plen,
La ite 1 era pizagoi, mete pen,
Neigres auter plu che n parolot
0 da tabac, sche 1 nas de Carabot.
A far chest i a mpara da Maghert,
Si, proprio da chel stravert,
L creit che sie n bon bocon,
Che dae forza da sanson.
Te 1 ciapel de Piva i a porta,
Ma de chel no n e magna,
Un bel gran prames
Toe de bonze e ravales.
E tan magna e tan beu,
Che n fin no podee plu,
Ma can che son vegnuda, chel pastola,
Che tu me as fat, 1 a dut justa.
A cheger 1 e stat Lucrezia, chela carogna,
Cul mus nfrozina e le man de^rogna.
Cun la gocia al nas e mastean fave
Cun la bocia duta sot a bave.
B. Chest volesse saer amo,
Che dfsei, che conta-i po?
Chest volesse amo sentir,
Dapo volesse gir a domur.E.
E 0 Beatrize se tu saesse,
Segur ence tu plangesse,
L e dut sot e sora, e sora e sot
Sche le erbe de chel Goan Zifolot.
Sun chest mondo, sun sta tera
L e dut descordia e vera,
Jo no se, co che la gird,
Se vale prest no mudera.
J parassa via re e imparatores,
Sche se fossa zompes de sartores.
I Ades vel ognun eomanar,
Chesta si la e da grignar.
' La verita, a te dir,
No se, co che la podra gir;
Se eomanar vel ognun,
’Nfin no ubidissa plu nesun.
J parasssa demez papa, vescovi c pluvegn,
Se demo i podessa, mete pegn,
Parche, corpo dela luna,
Religion no ne plu nesuna.
Volon po ben prear
L cel, la pas a ne manar,
Parcbe Beatrize, neza mia,
Zenza chesta la e braussa e ria.
Ades volon po ben sin gir,
A pussar e ben dormir,
Che doman bonora podassane levar,
A gir a tor da magenar.