Montes exultaverunt ut arietes

Da Wikisource.
Marino Ceccoli

Aldo Francesco Massera XIV secolo Indice:AA. VV. – Sonetti burleschi e realistici dei primi due secoli, Vol. I, 1920 – BEIC 1928288.djvu sonetti Montes exultaverunt ut arietes Intestazione 23 luglio 2020 25% Da definire

Quando sinistro alcun la mente affanna Se ciascun ácen facesse un cantèo
Questo testo fa parte della raccolta XXI. Ser Marino Ceccoli
[p. 243 modifica]

XVI

Ad un tal Monte, sconsigliandolo dal farsi monaco.

Montes exultaverunt ut arietes,
e i colli come agnei se rallegráro:
or è desceso en loro un pianto amaro,
4prò quo fiere amareni ipse parietes.
Albe se it unus tnons vestis varie tes,
che sovra onn’altro fo sovrano e caro;
ora vien tempo, che senza riparo
8a summo eius caderent abietes.
El campo sirá ner, s’el mont’embianca,
et tolus orbis fiet ita obscurus,
11che onne luce a lui doverrá manca.
Ergo, prò Dea, sislat sistat durus,
e vertú de fortezza stia si franca,
14quod viam vite non sit translaturus.