Davart la fadia da quaist muond

Da Wikisource.
romancio

1905 Indice:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu Davart la fadia da quaist muond Intestazione 8 febbraio 2021 75% Da definire

Ünna auttra Historia Rætica
Questo testo fa parte della raccolta Rätoromanische chrestomathie
Vol. VII
[p. 172 modifica]

DAVART LA FADIA DA QUAIST MUOND.

(Ineditum nach Ms. Stp.)

[f. 29b] Eug vles gugient chiantar,
M inpais eug, chie chi’eug sune,
Schi n vainna da cridar.

Na pouvra creatüra,
5 Cread’our d ün pa t terra,
Lapro cun cuorta dürra.

[f. 30a] Chie ais la vitta tia,
Chie ais igl fat dagl hom?
L ais üna mallatia.

10Crusch gronda ha bain nos corp,
Grond dœli e tristeza:
Quai düra fin la mort.

Da tuota nos sterschin
Delibra nuo la mort,
15Sul quella fa na fin.

La mort ais fich cumüna,
Qua stoua pitschan e grond
Cun quella ngir adünna.

T inpaissa da morrir,
20Aqua nun giüda inguotta:
La mort nun s po s-chivir.

Igl puchia maina la mort.
S podes la cunprar ourra
(P)[b]lers dessan lur tes(s)aurs.

25Mo eug sun [ü]n chrastiaun,
Cuntot am vœgl allegrar,
Cur quel dutsch sæn vain naun.

[p. 173 modifica]

Perchie chi’eu m alegr ferm,
Cur eug our d tanta crusche
30Pos ngir a paus atern.

La mort nun ha nom crusch
Parchie cur quel’ins [s] prossma,
Schi ns ais il tschel dast[r]usch.

La chiarn solet’ s almainta,
35 Mia orma s fida in Deis
Dintaunt chi’la chiarn s credaint[a].

Il mal temma la mort:
Dech s inpis[s]ond sün quella,
Schi e trembla l’orma e corp.

40 Chiar’orma sdaisda sü,
Parchie scha tü t intardasch,
Il tschel nun chiattas plü.

Pür via sün quel viadi,
E rouga a Deis chi t spendra.
45 Da tuota sort contradi.

La mort ais fich basgual:
A blers port’el’algrezchia,
Mo blers saintan bler mal.

Cuntot sta bain cun Deis,
50 l’ perchiüra dagl puchia,
Schi t nomber’el tanter ils seis.

L cuffort quaist sea teis.
Cun cretta recomonda
Tia orma in maun da Deis.

55 La mort prest batta porta:
„Pür t pena e ve cun mai,
Chi’oz tochia a tai la sort.“

L’ura nun pos savair,
Chiar’orma, sta parderta!
60 Forssa hoz la stousch tü vair.

Tota la tia raba
[p. 30b] Banduna leidamaing,
Curra tü müdasch chias(s)a.

[p. 174 modifica]

Tota tia prada ed ers
65 Banduna leidamaing
Cun tot teis marschs daners.

Chie laschas qui sur terra?
Il muond plain tuot puchiads,
Larmas, dabat e guera!

70 Schabain tü has richiezas,
Scha tü t inpais[s]asch baine,
Schi t dalla eir tristeza.

S’ tü bain hasch bes uffauns,
Schi sioug(au)an eus bot pro tai,
75 Sch’i fossan amo tants.

Has blers amis fidels,
Megliers vainsch tü chiatond,
Chi sun gia hussa in tschel.

Eir tia muglieir chiarra,
80 Siond morta l’eira ella;
Vain baut a t vis(s)itar.

Sch’i t pais(s)an teis puchiads,
Schi sapchis, chia scodün
Cun quel[s] ais agrava.

85 Jes(s)u Christ [t] ha spandra,
Cun sei precius saunch
Lava gio teis puchiads.

Quel ais nos vair cufort
Perchie chi’el ha sves portad
90 Crusch, staint & eir la mort.

Tras quel esch no spendrats
Aiüt vain l a trametar
Tras grazchia e buntad.

Fin teis Salvadar vain,
95 Spetta cun pacien[z]chia:
Seis plet ais ün sgiür pain.

La mort nun deisch snuir
Perchie chi’el’ais il üsch,
Chia tü pousch in tschel ir.

[p. 175 modifica]

100 Eir teis salvadar bun
Ais sves it tras quel üsche,
Partal nun dir tü d nun.

A mai m sta tot tzuond il sen,
Chia mia fin s aprosma,
105 Chi’eu stoua baut davent.

Ma fossai oz quel term,
Chi’eug bain pods intrar
In quel dutsch paus atern!

Meis œls, queus vegnan s-c[h]iürs,
110 Mia forza vain al main
Chi’eug mal pos tschantschar plü,

Perd eir mia udida.
O fidel Segner Deise,
Da m leida spartida!

[f. 31a] 115 Meis lefs müdan colur!
A, Deis bab, filg e s. spiert,
Sta m pro dat hura in hura!

Chi’eu possa cun cuffort
In quella giüsstra vendschar
120 Quella sgrischus(ch)a mort.

O Deis, m vœgls dar forza,
Al Sattan chi’eu nun pretscha
Plü co na marscha scorssa.

Spet’eir sün mia ormetta
125 E cur chi’el’im bandunna,
Moss’ lla la via streta.

Lura sun eug larch zuond,
Cun pasch e paus eug spete
Sül davo di dal mond.

130 Il corp vain a ras[s]üstar,
L orma, pro quel turnandt,
Quel in tschel a manar.

Qua vain inminchia corp
Bain cun sia agna ormetta,
135 Giüdant etern cuffort.

[p. 176 modifica]

Cun tot ils teis allets,
Ls quals chia tü tras grazchia clomas:
„Ngi naun vo benedits!“

O deletaivla vusch,
140 Ve baut e nun star lœ(l)[n]g!
O fos quel di dastrusch!

L(h)ura ves eug avuonda,
Chi sun schiatschat[s] da chias(s)a,
Sun saci da quaist muondt.
Amen.